Auðmjúkum veitist náð

1 Af hverju koma stríð og af hverju sennur meðal ykkar? Af hverju öðru en girndum ykkar sem heyja stríð í limum ykkar? 2 Þið girnist og fáið ekki, þið drepið og öfundið og getið þó ekki öðlast. Þið berjist og stríðið. Þið eigið ekki af því að þið biðjið ekki. 3 Þið biðjið og öðlist ekki af því að þið biðjið illa, þið viljið sóa því í munaði.
4 Þið ótrúu, vitið þið ekki að vinátta við heiminn er fjandskapur gegn Guði? Hver sem því vill vera vinur heimsins, hann gerir sig að óvini Guðs. 5 Eða haldið þið að ritningin fari með hégóma sem segir: „Þráir Guð ekki með afbrýði andann sem hann gaf bústað í okkur?“[ 6 En því meiri er náðin sem hann gefur. Þess vegna segir Ritningin: „Guð stendur í gegn dramblátum en auðmjúkum veitir hann náð.“
7 Gefið ykkur því Guði á vald, standið gegn djöflinum og þá mun hann flýja ykkur. 8 Nálægið ykkur Guði og þá mun hann nálgast ykkur.
Hreinsið hendur ykkar, þið syndarar, og gerið hjörtun flekklaus, þið tvílyndu. 9 Berið ykkur illa, syrgið og grátið. Breytið hlátri ykkar í sorg og gleðinni í hryggð. 10 Auðmýkið ykkur fyrir Drottni og hann mun upphefja ykkur.

Dæmið ekki

11 Talið ekki illa hvert um annað, systkin.[ Sá sem talar illa um bróður sinn eða systur[ eða dæmir þau,[ talar illa um lögmálið og dæmir lögmálið. En ef þú dæmir lögmálið þá hlýðir þú ekki lögmálinu heldur ertu dómari þess. 12 Einn er löggjafinn og dómarinn, sá sem getur frelsað og tortímt. En hver ert þú sem dæmir náungann?

Ef Drottinn vill

13 Heyrið, þið sem segið: „Í dag eða á morgun skulum við fara til þeirrar eða þeirrar borgar, dveljast þar eitt ár og versla þar og græða!“ 14 Þið vitið ekki hvernig líf ykkar verður á morgun. Því að þið eruð gufa sem sést um stutta stund en hverfur síðan. 15 Í stað þess ættuð þið að segja: „Ef Drottinn vill þá bæði lifum við og þá munum við gera þetta eða annað.“ 16 En nú stærið þið ykkur í oflátungsskap. Allt slíkt stærilæti er vont. 17 Hver sem því hefur vit á að gera gott en gerir það ekki, hann drýgir synd.