Jósef og bræður hans

1 Jakob settist að í landinu þar sem faðir hans hafði dvalist sem útlendingur, í Kanaanslandi.
2 Þetta er ættarsaga Jakobs:
Þegar Jósef var sautján ára að aldri gætti hann sauða með bræðrum sínum. Sem ungur sveinn var hann vanur að fylgja sonum Bílu og Silpu, kvenna föður hans. Jósef bar þeim illa söguna við föður sinn.
3 Ísrael unni Jósef mest allra sona sinna því að hann hafði átt hann í elli sinni. Og hann lét gera honum dragsíðan kyrtil. [ 4 Þegar bræðrum hans varð ljóst að faðir þeirra elskaði hann meir en þá lögðu þeir hatur á hann og gátu ekki talað vinsamlega við hann.
5 Eitt sinn dreymdi Jósef draum. Þegar hann sagði bræðrum sínum frá honum hötuðu þeir hann enn meir. 6 „Heyrið nú hvað mig dreymdi,“ sagði hann. 7 „Við vorum úti á akri að binda kornknippi og mitt kornknippi reisti sig og stóð upprétt en ykkar kornknippi röðuðu sér umhverfis og lutu mínu.“ 8 Þá sögðu bræður hans við hann: „Ætlarðu að verða konungur og ríkja yfir okkur?“ Og þeir hötuðu hann enn meir vegna drauma hans og þess sem hann sagði.
9 Síðan dreymdi hann annan draum og sagði bræðrum sínum frá honum: „Mig dreymdi annan draum. Mér þótti sólin, tunglið og ellefu stjörnur lúta mér.“ 10 Þegar hann sagði föður sínum og bræðrum frá þessu ávítaði faðir hans hann og sagði: „Hvaða draumur er þetta sem þig hefur dreymt? Eigum við að koma, ég og móðir þín og bræður þínir, og lúta til jarðar fyrir þér?“ 11 Og bræður hans öfunduðu hann en faðir hans festi þetta í huga sér.

Jósef seldur til Egyptalands

12 Dag nokkurn, er bræður hans voru að heiman og gættu hjarðar föður síns í Síkem, 13 mælti Ísrael við Jósef: „Komdu, ég ætla að senda þig til bræðra þinna þar sem þeir halda hjörðinni á beit í Síkem.“ Jósef svaraði: „Hér er ég.“ 14 Ísrael sagði: „Farðu og athugaðu hvort bræðrum þínum og hjörðinni líður vel og komdu svo og segðu mér frá því.“
Og hann sendi hann úr Hebronsdal og hann kom til Síkem.
15 Þegar hann reikaði þar um úti á víðavangi varð maður á vegi hans. Og maðurinn spurði hann: „Að hverju leitar þú?“ 16 „Ég er að leita að bræðrum mínum,“ svaraði Jósef. „Geturðu sagt mér hvar þeir halda sig með hjörðina?“ 17 Maðurinn svaraði: „Þeir eru farnir héðan því að ég heyrði þá segja: Við skulum fara til Dótan.“ Jósef hélt þá á eftir bræðrum sínum og fann þá í Dótan.
18 Er þeir sáu hann álengdar og áður en hann var kominn til þeirra lögðu þeir á ráðin um að drepa hann. 19 Þeir sögðu hver við annan: „Sjáið, þarna kemur draumamaðurinn. 20 Komum og drepum hann. Síðan köstum við honum ofan í gryfju og segjum að villidýr hafi étið hann. Þá sjáum við hvað verður úr draumum hans.“ 21 Þegar Rúben heyrði þetta vildi hann bjarga honum úr greipum þeirra og sagði: „Nei, við skulum ekki drepa hann.“ 22 Til þess að geta bjargað honum úr greipum þeirra og fært föður sínum hann aftur sagði Rúben: „Úthellið ekki blóði. Kastið honum í þessa gryfju sem er hér í eyðimörkinni en leggið ekki hendur á hann.“
23 Er Jósef kom til bræðra sinna klæddu þeir hann úr kyrtlinum, dragsíða kyrtlinum, sem hann var í, 24 tóku hann og köstuðu honum í gryfjuna. En gryfjan var tóm, ekkert vatn var í henni. 25 Þegar þeir voru sestir niður til að matast komu þeir auga á lest Ísmaelíta sem var að koma frá Gíleað. Báru úlfaldar þeirra reykelsi, balsam og myrru sem átti að flytja til Egyptalands. 26 Þá sagði Júda við bræður sína: „Hvað gagnar það okkur að drepa bróður okkar og leyna morðinu? 27 Komið, við skulum selja hann Ísmaelítum en ekki leggja hendur á hann því að hann er bróðir okkar, hold okkar og blóð.“ Og bræður hans féllust á það.
28 En kaupmenn frá Midíanslandi áttu leið þar fram hjá. Þeir tóku Jósef og drógu hann upp úr gryfjunni og seldu hann Ísmaelítunum fyrir tuttugu sikla silfurs en þeir fóru með Jósef til Egyptalands.
29 Er Rúben kom aftur að gryfjunni var Jósef ekki þar. Reif hann þá klæði sín, 30 sneri til bræðra sinna og sagði: „Drengurinn er horfinn. Hvað á ég til bragðs að taka?“ 31 Þá tóku þeir kyrtil Jósefs, slátruðu geithafri og dýfðu kyrtlinum ofan í blóðið. 32 Því næst sendu þeir kyrtilinn og létu færa föður sínum hann með þessum orðum: „Þetta fundum við. Athugaðu hvort þetta geti verið kyrtill sonar þíns.“ 33 Jakob þekkti hann og sagði: „Já, þetta er kyrtill sonar míns. Villidýr hefur étið hann. Jósef er sundur rifinn.“ 34 Jakob reif klæði sín, lagði hærusekk um lendar sínar og harmaði son sinn langan tíma. 35 Allir synir hans og dætur reyndu að hughreysta hann en hann lét ekki huggast og sagði: „Ég mun harma son minn þar til ég stíg sjálfur niður til heljar.“ Og hann hélt áfram að syrgja Jósef.
36 Á meðan seldu Midíanítar hann til Egyptalands, Pótífar hirðmanni faraós og lífvarðarforingja.