Hagar og Ísmael

1 Saraí, kona Abrams, ól honum ekki börn. Hún átti egypska ambátt sem Hagar hét. 2 Eitt sinn sagði Saraí við Abram: „Sjá, Drottinn hefur meinað mér að eignast barn. Leggstu nú með ambátt minni, vera má að hún ali mér son.“
Og Abram fór að orðum Saraí.
3 Þá tók Saraí, kona Abrams, Hagar hina egypsku, ambátt sína – en Abram hafði þá búið tíu ár í Kanaanslandi – og gaf hana Abram manni sínum fyrir konu. 4 Abram lagðist með Hagar og varð hún þunguð.
Er hún vissi að hún var með barni fyrirleit hún húsmóður sína. 5 Þá sagði Saraí við Abram:
„Sá óréttur, sem ég er beitt, komi niður á þér. Ég gaf ambátt mína þér í faðm en þegar hún vissi að hún var þunguð tók hún að fyrirlíta mig. Drottinn dæmi milli mín og þín.“
6 Abram svaraði Saraí: „Ambátt þín er á þínu valdi. Gerðu við hana það sem þér þóknast.“
Þá þjáði Saraí Hagar svo að hún flýði frá henni.
7 Engill Drottins fann Hagar hjá lind í eyðimörkinni, lindinni á veginum til Súr. 8 Hann mælti: „Hagar, ambátt Saraí, hvaðan kemurðu og hvert ferðu?“
Hún svaraði: „Ég er á flótta frá Saraí, húsmóður minni.“
9 Þá sagði engill Drottins við hana: „Snúðu aftur til húsmóður þinnar og sættu þig við meðferð hennar.“
10 Og engill Drottins sagði: „Ég mun fjölga niðjum þínum svo að tölu verði ekki á þá komið.“
11 Engill Drottins sagði einnig við hana:
Þú ert þunguð
og munt ala son.
Þú skalt láta hann heita Ísmael [
því að Drottinn hefur heyrt kveinstafi þína.
12Hann verður maður ólmur sem villiasni.
Hönd hans skal vera uppi á móti öllum
og hvers manns hönd á móti honum.
Hann verður andsnúinn öllum bræðrum sínum.
13 Þá nefndi Hagar Drottin sem talaði við hana: „Þú ert alsjáandi Guð,“ en hún hugsaði með sér: „Nú hef ég séð hann sem sá mig.“ 14 Af þessum sökum er brunnurinn nefndur Brunnur hins lifandi sem sér mig. Hann er á milli Kades og Bered.
15 Hagar fæddi Abram son og Abram nefndi soninn, sem hún hafði fætt honum, Ísmael. 16 En Abram var áttatíu og sex ára þegar Hagar ól honum Ísmael.