Jeremía bjargað úr dýflissu

1 Sefatja Mattansson, Gedalja Pashúrsson, Júkal Selemjason og Pashúr Malkíason heyrðu boðskapinn sem Jeremía hafði flutt öllu fólkinu þegar hann sagði: 2 „Svo segir Drottinn: Sá sem verður um kyrrt í þessari borg mun falla fyrir sverði, af hungri eða drepsótt. Sá sem yfirgefur hana og fer til Kaldea heldur lífi. Líf hans verður herfang hans og hann heldur lífi. 3 Svo segir Drottinn: Þessi borg verður vissulega seld her Babýloníukonungs í hendur og hann mun taka hana.“
4 Þá sögðu höfðingjarnir við konung: „Það verður að taka þennan mann af lífi. Hann dregur úr hugrekki þeirra hermanna sem eftir eru í borginni og hugrekki alls fólksins með því að flytja þennan boðskap. Því að þessi maður stuðlar ekki að velfarnaði þessa fólks heldur ófarnaði.“ 5 Sedekía konungur svaraði: „Hann er á yðar valdi því að konungurinn getur ekki staðið gegn yður.“
6 Þá gripu þeir Jeremía og settu hann í gryfju Malkía, sonar konungs, sem er í forgarði varðliðsins. Þeir létu Jeremía síga niður í reipi. Ekkert vatn var í gryfjunni, aðeins leðja, og sökk Jeremía ofan í leðjuna.
7 Ebed Melek frá Kús var geldingur sem þjónaði í konungshöllinni. Hann heyrði að Jeremía hefði verið varpað í gryfjuna. Konungur sat þá í Benjamínshliði 8 en Ebed Melek kom frá höllinni og sagði við konung: 9 „Herra minn og konungur. Þessir menn hafa unnið níðingsverk með öllu því sem þeir hafa gert Jeremía spámanni. Þeir köstuðu honum í gryfjuna og þar mun hann deyja úr hungri því að brauð er ekki lengur til í borginni.“ 10 Konungur gaf þá Ebed Melek frá Kús þessi fyrirmæli: „Taktu með þér þrjá menn héðan og dragðu Jeremía spámann upp úr gryfjunni áður en hann lætur lífið.“ 11 Ebed Melek tók þá mennina með sér og hélt til konungshallarinnar og í klæðageymsluna. Þangað sótti hann rifna og slitna fataræfla og lét síga í reipum niður í gryfjuna til Jeremía. 12 Ebed Melek frá Kús sagði við Jeremía: „Settu larfana í handarkrikana undir reipin.“ Jeremía gerði það 13 og síðan drógu þeir hann upp með reipum. Þegar þeir höfðu dregið hann upp dvaldist Jeremía í forgarði varðliðsins.

Síðasta samtal spámannsins og Sedekía

14 Sedekía konungur sendi mann eftir Jeremía spámanni að þriðja innganginum í hús Drottins. Konungur sagði við Jeremía: „Ég ætla að spyrja þig nokkurs. Leyndu mig engu.“ 15 Jeremía svaraði Sedekía: „Ef ég svara þér læturðu áreiðanlega taka mig af lífi og ef ég gef þér ráð hlustarðu ekki á mig.“ 16 Því næst vann Sedekía konungur Jeremía eið á laun og sagði: „Svo sannarlega sem Drottinn lifir, sem gaf oss lífið, mun ég hvorki láta taka þig af lífi né fá þig þeim mönnum í hendur sem sækjast eftir lífi þínu.“ 17 Þá sagði Jeremía við Sedekía: „Svo segir Drottinn, Guð hersveitanna, Guð Ísraels: Ef þú gengur út til herforingja konungsins í Babýlon heldurðu lífi, þessi borg verður ekki brennd og munt þú og fjölskylda þín lífi halda. 18 En gangir þú ekki út til herforingja konungsins í Babýlon verður þessi borg seld Kaldeum í hendur. Þeir munu eyða hana í eldi og sjálfur muntu ekki ganga þeim úr greipum.“
19 Sedekía konungur svaraði Jeremía: „Ég óttast Júdamennina sem gerst hafa liðhlaupar og farið til Kaldea, að Kaldear selji mig þeim í hendur og þeir leiki mig grátt.“
20 Jeremía sagði: „Þú verður ekki framseldur. Hlýddu á orð Drottins, sem ég flyt þér, svo að þér vegni vel og þú haldir lífi. 21 En viljir þú ekki ganga út til þeirra hefur Drottinn birt mér þetta: 22 Ég sá að allar konurnar, sem voru eftir í húsi Júdakonungs, voru leiddar út til herforingja konungsins í Babýlon. Þær sögðu:
Góðvinir þínir hafa blekkt þig,
þeir hafa orðið þér yfirsterkari.
Þegar fætur þínir sökkva í foraðið
snúa þeir við þér baki.
23 Allar konur þínar og börn verða leidd út til Kaldea. Sjálfur muntu ekki ganga þeim úr greipum heldur verður þú gripinn og seldur konunginum í Babýlon í hendur og þessi borg verður eydd í eldi.“
24 Þá sagði Sedekía við Jeremía: „Enginn má vita neitt um þetta samtal, annars muntu deyja. 25 En ef höfðingjarnir frétta að ég hafi talað við þig koma þeir til þín og segja: Skýrðu okkur frá því sem þú sagðir við konung. Leyndu okkur engu, eða við drepum þig. Hvað sagði konungur við þig? 26 En þú skalt svara þeim: Ég bað konung um að verða ekki sendur aftur í hús Jónatans til þess að deyja þar.“
27 Allir höfðingjarnir komu til Jeremía og spurðu hann. Hann svaraði þeim nákvæmlega eins og konungur hafði fyrir hann lagt. Þeir létu hann þá eiga sig því að enginn hafði heyrt samtalið.
28 Jeremía var nú um kyrrt í forgarði varðliðsins, allt til þess dags er Jerúsalem var tekin.