1 „Bræður og feður, hlustið á það sem ég ætla að flytja ykkur mér til varnar.“ 2 En er þeir heyrðu hann ávarpa sig á hebresku urðu þeir enn hljóðari. Hann heldur áfram:
3 „Ég er Gyðingur, fæddur í Tarsus í Kilikíu en alinn upp í þessari borg. Við fætur Gamalíels hlaut ég fyllstu uppfræðslu í lögmáli feðra vorra. Guðs stríðsmaður vildi ég vera ekki síður en þið allir í dag. 4 Ég ofsótti þá sem voru þessa vegar og þyrmdi ekki lífi þeirra, færði í fjötra og hneppti í fangelsi karla og konur. 5 Æðsti presturinn og allt öldungaráðið geta borið mér vitni um þetta. Hjá þeim fékk ég bréf til bræðranna í Damaskus og fór þangað til að flytja einnig þá er þar voru í böndum til Jerúsalem að þeim yrði refsað.
6 En á leiðinni, er ég nálgaðist Damaskus, bar svo við um hádegisbil að ljós mikið af himni leiftraði skyndilega um mig. 7 Ég féll til jarðar og heyrði raust er sagði við mig: Sál, Sál, hví ofsækir þú mig? 8 Ég svaraði: Hver ert þú, Drottinn? Og hann sagði við mig: Ég er Jesús frá Nasaret sem þú ofsækir. 9 Fylgdarmenn mínir sáu ljósið en raust þess er við mig talaði heyrðu þeir ekki. 10 Þá sagði ég: Hvað á ég að gera, herra? En Drottinn sagði við mig: Rís upp og far til Damaskus. Þar mun þér verða sagt allt sem þér er ætlað að gera. 11 En með því að ég var blindaður af ljóma þessa ljóss urðu förunautar mínir að leiða mig og þannig komst ég til Damaskus.
12 En Ananías nokkur, maður guðrækinn eftir lögmálinu og í góðum metum hjá öllum Gyðingum er þar bjuggu, 13 kom til mín, nam staðar hjá mér og sagði: Sál, bróðir, fá þú aftur sjón þína! Á sömu stundu fékk ég sjónina og sá hann. 14 En hann sagði: Guð forfeðra vorra hefur útvalið þig til að þekkja vilja sinn, að sjá Hinn réttláta og heyra það sem hann segir. 15 Því að þú skalt vera vottur hans og segja öllum mönnum frá því sem þú hefur séð og heyrt. 16 Hvað dvelur þig nú? Rís upp, ákalla nafn hans og lát skírast og laugast af syndum þínum.
17 En þegar ég var kominn aftur til Jerúsalem og baðst fyrir í helgidóminum varð ég frá mér numinn 18 og sá Drottin og hann sagði við mig: Flýt þér og far sem skjótast burt úr Jerúsalem því að menn hér munu ekki veita viðtöku vitnisburði þínum um mig. 19 Ég sagði: Drottinn, þeir vita að ég hef verið að hneppa í fangelsi þá sem trúðu á þig og láta húðstrýkja þá í samkunduhúsunum. 20 Og þegar úthellt var blóði Stefáns, vottar þíns, stóð ég sjálfur þar hjá og lét mér vel líka og gætti klæða þeirra sem tóku hann af lífi. 21 Hann sagði við mig: Far þú, því að ég mun senda þig til heiðingja langt í burtu.“

Í höndum hermanna

22 Allt að þessu orði hlýddu menn á hann en nú hófu þeir upp raust sína og hrópuðu: „Burt með slíkan mann af jörðinni! Eigi hæfir að hann lifi!“
23 Nú sem þeir æptu og vingsuðu klæðum sínum og þyrluðu ryki í loft upp 24 skipaði hersveitarforinginn að fara með hann inn í kastalann, hýða hann og kúga hann með því til sagna svo að hann kæmist að því fyrir hverja sök þeir gerðu slík óp að honum. 25 En þá er þeir strengdu hann undir höggin sagði Páll við hundraðshöfðingjann er hjá stóð: „Leyfist ykkur að húðstrýkja rómverskan mann og það án dóms og laga?“
26 Þegar hundraðshöfðinginn heyrði þetta fór hann til hersveitarforingjans, skýrði honum frá og sagði: „Hvað ert þú að gera? Maður þessi er rómverskur.“
27 Hersveitarforinginn kom þá og sagði við Pál: „Seg mér, ert þú rómverskur borgari?“
Páll sagði: „Já.“
28 Hersveitarforinginn sagði: „Fyrir ærið fé keypti ég þennan þegnrétt.“
En Páll sagði: „Ég er meira að segja með honum fæddur.“ 29 Þeir sem áttu að kúga hann til sagna viku nú jafnskjótt frá honum. Og hersveitarforinginn varð hræddur er hann varð þess vís að það var rómverskur maður sem hann hafði látið binda.

Páll fyrir ráðinu

30 Daginn eftir vildi hann ganga úr skugga um fyrir hvað Gyðingar kærðu hann, lét leysa hann og bauð að æðstu prestarnir og allt ráðið kæmi saman. Síðan kom hann ofan með Pál og leiddi hann fram fyrir þá.