1Í hvílu minni um nætur
leita ég hans sem sál mín elskar,
ég leita hans en finn hann ekki.
2Ég fer á fætur og geng um borgina,
um stræti og torg.
Ég leita hans sem sál mín elskar.
Ég leita hans en finn hann ekki.
3Verðirnir, sem ganga um borgina, koma að mér.
„Hafið þér séð þann sem sál mín elskar?“
4Óðara en ég fór frá þeim
fann ég þann sem sál mín elskar;
ég hélt honum, sleppti honum ekki
fyrr en ég hafði leitt hann í hús móður minnar,
til híbýla hennar sem ól mig.
5Ég særi yður, Jerúsalemdætur,
við dádýrin, við hindirnar á völlunum:
truflið ekki, vekið ekki ástina
fyrr en hún sjálf vill.
6Hvað er það sem stígur upp af eyðimörkinni
eins og reykjarstrókar,
mekkir af myrru, reykelsi
og hvers kyns kaupmannakryddi?
7Burðarstóll Salómons
og umhverfis sextíu garpar
af köppum Ísraels,
8allir reyndir vígamenn,
allir vanir hernaði,
allir gyrtir sverði
gegn ógnum næturinnar.
9Burðarstól lét Salómon konungur gera sér
úr viði af Líbanonsfjalli.
10Stoðirnar gerði hann úr silfri,
bakið úr gulli,
sessinn úr purpuravoð.
Að innan er hann klæddur ást,
Jerúsalemdætur.
11Farið, Síonardætur,
horfið á Salómon konung,
á kórónuna sem móðir hans krýndi hann
á brúðkaupsdegi hans,
á gleðidegi hjarta hans.