1Ó, að þú sviptir himninum sundur og stigir niður
svo að fjöllin nötruðu fyrir augliti þínu
eins og þegar eldur kveikir í hrísi
eða eldur kemur vatni til að vella,
til að gera fjandmönnum nafn þitt kunnugt.
Þjóðirnar munu skjálfa fyrir augliti þínu
2þegar þú vinnur ógurleg verk
sem koma oss að óvörum.
Þú steigst niður og fjöllin nötruðu fyrir augliti þínu.
3Enginn hefur hlýtt á, ekki lagt við hlustir,
ekkert auga hefur séð neinn Guð nema þig
er kemur þeim til hjálpar sem á hann vona.
4Þú kemur til móts við þá sem ástunda réttlæti,
minnast vega þinna.
En þú reiddist því að vér syndguðum,
risum gegn þér frá fyrstu tíð
5og urðum allir eins og óhreinn maður,
allar dygðir vorar eins og saurgað klæði,
vér visnuðum allir sem laufblað
og sekt vor feykti oss burt eins og vindur.
6Enginn ákallar nafn þitt,
hreyfir sig eða reynir að halda sér fast við þig
því að þú huldir auglit þitt fyrir oss
og ofurseldir oss vegna synda vorra.
7En þú, Drottinn, ert faðir vor,
vér erum leir, þú hefur mótað oss
og allir erum vér handaverk þín.
8Drottinn, reiðstu ekki um of
og minnstu ekki sektar vorrar um aldur.
Lít til vor, vér erum allir þjóð þín.
9Hinar heilögu borgir þínar voru í eyði lagðar,
Síon varð að eyðimörk, Jerúsalem að auðn.
10Hið heilaga og dýrlega hús vort,
þar sem feður vorir vegsömuðu þig,
varð eldi að bráð
og allt, sem oss var dýrmætt,
er orðið að rústum.
11Ætlar þú samt að vera oss fjarri,
vera hljóður og hegna oss takmarkalaust?