1Hefði ég gistihús fyrir ferðalanga í eyðimörkinni
gæti ég yfirgefið þjóð mína og farið frá þeim
því að þeir eru allir hórkarlar, hópur svikara.
2Þeir spenna tunguna eins og boga,
þeir halda völdum í landinu
með lygi, ekki með sannleika.
Þeir ganga frá einu illvirki til annars
en mig þekkja þeir ekki, segir Drottinn.
3Varið yður hver á öðrum
og treystið ekki bróður yðar.
Sérhver bróðir er fláráður
og sérhver vinur er rógberi.
4Hver og einn blekkir náunga sinn,
enginn segir sannleikann.
Þeir hafa vanið tungu sína á lygar.
Þeir gera illt og geta ekki hætt því:
5Kúgun leiðir til kúgunar, svik til svika.
Þeir vilja ekki þekkja mig, segir Drottinn.
6Þess vegna segir Drottinn hersveitanna:
Ég mun setja þá í deiglu og reyna þá.
Hvað annað get ég gert gegn illsku þeirra?
7Tunga þeirra er banvæn ör,
munnur þeirra fer með blekkingar.
Þeir heilsa kunningjum sínum vinsamlega
en í hjarta sínu sitja þeir á svikráðum við þá.
8Ætti ég ekki að refsa þeim fyrir það, segir Drottinn,
ætti ég ekki að hefna mín á annarri eins þjóð?
9Hefjið grát og kvein yfir fjöllunum
og harmljóð yfir beitilöndunum í auðninni
því að þau eru sviðin, enginn fer þar um,
baul hjarðanna heyrist þar ekki lengur.
Fuglar himinsins og búsmalinn
er allur flúinn og horfinn.
10Ég geri Jerúsalem að rúst,
bæli handa sjakölum.
Borgirnar í Júda geri ég að auðn
þar sem enginn býr.
11 Hver er svo vitur að hann skilji þetta? Hverjum hefur munnur Drottins sagt þetta svo að hann geti boðað það? Hvers vegna er landið lagt í eyði? Hvers vegna er það sviðið eins og eyðimörkin þar sem enginn fer um?
12 Drottinn svarar: Af því að þeir brutu lögin sem ég setti þeim. Þeir hlustuðu hvorki á boð mín né fylgdu þeim, 13 heldur fylgdu þeir þverúð eigin hjarta og eltu Baalana eins og feður þeirra höfðu kennt þeim.
14 Þess vegna segir Drottinn hersveitanna, Guð Ísraels: Ég gef þessari þjóð malurt að eta og eitrað vatn að drekka. 15 Ég tvístra þeim meðal þjóða sem hvorki þeir né feður þeirra hafa þekkt og sendi sverðið á eftir þeim, þar til ég hef tortímt þeim. 16 Svo segir Drottinn hersveitanna: Áttið yður. Kallið á grátkonur, sækið kunnáttukonur. 17 Þær eiga að koma strax og hefja harmakvein yfir oss svo að augu vor fljóti í tárum og þau streymi af hvörmum vorum.
18Hlustið, harmakvein heyrist frá Síon:
Æ, vér erum hart leiknir.
Vér erum skammarlega niðurlægðir.
Vér verðum að yfirgefa landið,
höfum verið reknir úr húsum vorum.
19Já, hlýðið, konur, á orð Drottins,
eyru yðar nemi orðin af munni hans.
Kennið dætrum yðar harmljóð
og hver annarri sorgarkvæði.
20Dauðinn steig upp í glugga vorn,
hann kom inn í hallir vorar,
hann þrífur börnin af götunni,
unglingana af torgunum.
21Segðu: Svo segir Drottinn:
Lík manna liggja á jörðinni eins og mykja á velli,
eins og kornknippi aftan við sláttumann
og enginn tínir þau saman.

Hin sanna viska

22 Svo segir Drottinn:
Hinn vitri hrósi sér ekki af visku sinni,
hinn sterki hrósi sér ekki af afli sínu
og hinn ríki hrósi sér ekki af auði sínum.
23 Nei, sá sem vill hrósa sér hrósi sér af því
að hann sé hygginn og þekki mig.
Því að ég, Drottinn, iðka miskunnsemi,
rétt og réttlæti á jörðinni,
á því hef ég velþóknun, segir Drottinn.

Umskurn

24 Þeir dagar koma, segir Drottinn, að ég mun draga alla umskorna til ábyrgðar: 25 Egypta, Júdamenn, Edómíta, Ammóníta, Móabíta og alla sem hafa skorið hárlokkana frá gagnaugunum og búa í eyðimörkinni. 26 Allar þessar þjóðir eru óumskornar en allir af ætt Ísraels eru óumskornir á hjarta.