Gegn Ammónítum

1 Um Ammóníta.
Svo segir Drottinn:
Á Ísrael enga syni,
engan sem tekur arf eftir hann?
Hvers vegna tók Milkóm ættbálk Gaðs í arf,
hví settist þjóð Milkóms að í borgum hans?
2Þeir dagar koma, segir Drottinn,
að ég læt heróp gjalla gegn Rabba, borg Ammóníta.
Hún skal verða að auðri grjótrúst
og dótturborgir hennar eyddar í eldi.
Þá mun Ísrael taka í arf
þá sem tóku arf hans, segir Drottinn.
3Kveinaðu, Hesbon,
því að eyðandinn heldur gegn þér.
Grátið, dætur Rabba,
gyrðist hærusekk, harmið,
reikið um með skinnsprettur
því að Milkóm fer í útlegð
ásamt prestum sínum og höfðingjum.
4Hvernig getur þú stært þig af dalnum þínum,
sjálfumglaða dóttir
sem treystir eigin auði og segir:
„Hver skyldi ráðast á mig?“
5Nú sendi ég skelfingu yfir þig úr öllum áttum,
segir Drottinn, Guð hersveitanna.
Þér verðið hraktir brott, hver í sína áttina,
og enginn mun sameina þá sem flýja.
6En eftir það mun ég snúa við högum Ammóníta,
segir Drottinn.

Gegn Edóm

7Um Edóm.
Svo segir Drottinn hersveitanna:
Er engin speki framar í Teman?
Eru góð ráð horfin hinum hyggnu?
Er speki þeirra spillt?
8Flýið, snúið við, skríðið í felur,
þér sem búið í Dedan.
Því að ég sendi böl yfir Esaú,
sá tími er kominn að ég geri sakirnar upp við hann.
9Ráðist vínyrkjar að þér
skilja þeir ekkert eftir.
Komi þjófar um nótt
gera þeir þann usla sem þeim sýnist.
10Já, ég mun sjálfur afhjúpa Esaú,
ljóstra upp um felustaði hans
svo að hann fái ekki dulist lengur.
Afkvæmi hans og skyldmenni verða upprætt,
nágrönnunum eytt svo að enginn getur sagt:
11„Skildu munaðarleysingjana eftir.“
Ég skal halda í þeim lífinu.
Ekkjurnar geta treyst mér.
12 Já, svo segir Drottinn:
Takið eftir. Ef þeir sem ekki eru dæmdir til að drekka bikarinn verða að drekka hann verður þér þá hlíft við því? Þér verður ekki hlíft því að þú skalt drekka hann. 13 Já, ég hef svarið við sjálfan mig, segir Drottinn, að Bosra verði til skelfingar og smánar, henni skal verða eytt og bölvun lögð á hana og allar borgirnar, sem tilheyra henni, verða lagðar í rúst um alla framtíð.
14Ég hef heyrt þau tíðindi frá Drottni
að boðberi hafi verið sendur til þjóðanna:
„Sameinist, ráðist gegn Edóm,
haldið til orrustu.“
15Ég geri þig smæsta þjóðanna,
fyrirlitna meðal manna.
16Skelfingin sem þú veldur
og stærilæti þitt blekktu þig,
þú sem býrð í klettaskorum,
heldur þig á háum tindum.
Þó að þú gerir þér hreiður jafnhátt og örn
steypi ég þér niður, segir Drottinn.
17 Edóm mun valda skelfingu. Hver sem fer þar fram hjá verður skelfingu lostinn og blístrar háðslega yfir öllum áföllunum sem Edóm hefur orðið fyrir. 18 Eins og þegar Sódóma og Gómorra og nágrannaborgir þeirra höfðu verið eyddar, segir Drottinn, þar mun enginn maður búa og enginn hafa viðdvöl.
19Líkt og ljón, sem rís upp úr kjarrinu á bökkum Jórdanar
og stígur upp á sígrænt engið,
mun ég flæma þá burt á augabragði
og velja mér bestu sauðina að bráð.
Því að hver er jafningi minn?
Hver krefur mig um reikningsskil?
Hvaða hirðir stenst frammi fyrir mér?
20Heyrið því ákvörðun Drottins
sem hann hefur tekið gegn Edóm,
ráðin sem hann hefur ráðið
gegn íbúunum í Teman:
Sannarlega verða jafnvel hinir minnstu í hjörðinni
dregnir í burtu,
sannarlega mun þeirra eigin bithaga
hrylla við örlögum þeirra.
21Jörðin nötrar við brakið af hruni þeirra,
kveinið þaðan heyrist alla leið að Sefhafinu.
22 Fjandmaðurinn hefur sig til flugs,
kemur svífandi eins og örn
og þenur vængina út yfir Bosra.
Þann dag verður hjarta kappanna í Edóm
eins og hjarta konu í barnsnauð.

Gegn Damaskus

23 Um Damaskus:
Hamat og Arpad eru felmtri slegnar
því að þeim hafa borist ótíðindi.
Þær eru iðandi af áhyggjum
eins og hafið sem aldrei getur verið kyrrt.
24 Íbúana í Damaskus brestur kjark,
þeir leggja á flótta, gripnir skelfingu,
engjast eins og jóðsjúk kona.
25 Er hin glæsta borg ekki gersamlega yfirgefin,
borg gleði og glaums?
26 Því munu æskumenn hennar falla á torgunum
og allir hermenn farast á þeim degi,
segir Drottinn hersveitanna.
27 Ég mun leggja eld að borgarmúrum Damaskus
svo að hann gleypi hallir Benhadads.

Gegn arabískum ættbálkum

28 Um Kedar og konungsríki Hasórs sem Nebúkadresar
Babýloníukonungur sigraði:
Svo segir Drottinn:
Komið, ráðist á Kedar.
Gereyðið austurbyggjum.
29 Þeir munu ræna tjöldum þeirra og sauðahjörðum,
tjalddúkum þeirra og öllum búnaði,
taka úlfalda þeirra með sér
og hrópa yfir þeim: „Skelfing úr öllum áttum.“
30 Leggið á flótta, flýið sem hraðast.
Skríðið í felur,
þér sem búið í Hasór, segir Drottinn,
því að Nebúkadresar, konungur í Babýlon,
hefur lagt á ráð gegn yður
og tekið ákvörðun.
31 Komið, ráðist á þessa ugglausu þjóð
sem býr við öryggi, segir Drottinn,
og hefur hvorki hurðir né slagbranda og býr ein sér.
32 Úlfaldar þeirra verða ránsfengur
og fjölmargar nautahjarðir herfang.
Ég mun dreifa þeim út í veður og vind,
þeim sem hafa skorið hárið frá gagnaugunum
mun ég senda böl úr öllum áttum, segir Drottinn.
33 Hasór verður bústaður sjakala,
þar mun enginn maður búa og enginn hafa þar viðdvöl.

Gegn Elam

34 Orð Drottins gegn Elam, sem kom til Jeremía spámanns við
upphaf stjórnartíma Sedekía Júdakonungs:
35 Svo segir Drottinn hersveitanna:
Nú brýt ég boga Elamíta,
öflugasta vopn þeirra.
36 Ég hleypi á Elam fjórum vindum,
frá fjórum hornum himins.
Ég tvístraði þeim fyrir öllum þessum vindum
og engin sú þjóð verður til
að flóttamenn frá Elam komi þangað ekki.
37 Ég skýt Elamítum skelk í bringu
frammi fyrir fjandmönnum þeirra,
frammi fyrir þeim sem sækjast eftir lífi þeirra.
Ég sendi böl gegn þeim,
logandi reiði mína, segir Drottinn.
Ég sendi sverðið á eftir þeim
þar til ég hef eytt þeim.
38 Ég reisi hásæti mitt í Elam
og eyði þaðan konungi og höfðingjum, segir Drottinn.
39 En eftir það mun ég snúa við högum Elams, segir Drottinn.