Sál fer til Damaskus

1 Sál hélt enn áfram að æða um með líflátshótanir gegn lærisveinum Drottins. Nú fór hann á fund æðsta prestsins 2 og beiddist bréfa af honum til samkundnanna í Damaskus að hann mætti flytja í böndum til Jerúsalem þá er hann kynni að finna og væru þessa vegar,[ hvort heldur karla eða konur. 3 En þegar hann var á ferð sinni kominn í nánd við Damaskus leiftraði skyndilega um hann ljós af himni. 4 Hann féll til jarðar og heyrði rödd segja við sig: „Sál, Sál, hví ofsækir þú mig?“
5 En hann sagði: „Hver ert þú, Drottinn?“
Þá var svarað: „Ég er Jesús sem þú ofsækir. 6 En statt upp og gakk inn í borgina og þér mun verða sagt hvað þú átt að gera.“ 7 Förunautar hans stóðu orðlausir. Þeir heyrðu að vísu raustina en sáu engan. 8 Sál reis á fætur en þegar hann lauk upp augunum sá hann ekkert. Þeir leiddu hann við hönd sér inn í Damaskus. 9 Þrjá daga var hann sjónlaus og át hvorki né drakk.
10 Í Damaskus var lærisveinn nokkur sem hét Ananías. Við hann sagði Drottinn í sýn: „Ananías.“
Hann svaraði: „Hér er ég, Drottinn.“
11 Drottinn sagði við hann: „Far þegar í stræti það sem kallað er Hið beina og í húsi Júdasar skaltu spyrja eftir manni frá Tarsus, er heitir Sál. Hann er að biðja. 12 Og hann hefur í sýn séð mann, Ananías að nafni, koma inn og leggja hendur yfir sig til þess að hann fái aftur sjón.“
13 Ananías svaraði: „Drottinn, heyrt hef ég marga segja frá manni þessum, hve mikið illt hann hefur gert þínum heilögu í Jerúsalem. 14 Og hér fer hann með vald frá æðstu prestunum að færa í bönd alla þá sem ákalla nafn þitt.“
15 Drottinn sagði við hann: „Far þú, því að þennan mann hef ég valið mér að verkfæri til þess að bera nafn mitt fram fyrir heiðingja, konunga og börn Ísraels 16 og ég mun sýna honum hversu mikið hann verður að þola vegna nafns míns.“
17 Þá fór Ananías af stað, gekk inn í húsið og lagði hendur yfir hann og mælti: „Sál, bróðir, Drottinn Jesús hefur sent mig, sá er birtist þér á leið þinni hingað. Þú átt að fá aftur sjón þína og fyllast heilögum anda.“ 18 Jafnskjótt var sem hreistur félli af augum hans, hann fékk aftur sjónina, stóð upp og lét þegar skírast. 19 Síðan neytti hann matar og styrktist.

Sál prédikar í Damaskus

Sál var nokkra daga hjá lærisveinunum í Damaskus 20 og tók þegar að prédika í samkunduhúsunum að Jesús væri sonur Guðs. 21 Allir þeir sem heyrðu það undruðust stórum og sögðu: „Er þetta ekki maðurinn sem reyndi í Jerúsalem að útrýma þeim sem ákölluðu nafn Jesú? Kom hann ekki hingað til að fara með þá í böndum til æðstu prestanna?“ 22 En Sál efldist æ meir og gerði þá Gyðinga sem bjuggu í Damaskus rökþrota er hann sannaði að Jesús væri Kristur.
23 Að allmörgum dögum liðnum réðu Gyðingar með sér að taka hann af lífi. 24 En Sál fékk vitneskju um ráðagjörð þeirra. Þeir gættu borgarhliðanna nótt og dag til að ná lífi hans. 25 En lærisveinarnir tóku hann um nótt og komu honum út fyrir borgarmúrinn með því að láta hann síga ofan í körfu.
26 Þá er Sál kom til Jerúsalem reyndi hann að samlaga sig lærisveinunum en þeir hræddust hann allir og trúðu ekki að hann væri lærisveinn. 27 En Barnabas tók hann að sér, fór með hann til postulanna og skýrði þeim frá hvernig hann hefði séð Drottin á veginum, hvað hann hefði sagt við hann og hversu einarðlega hann hefði talað í Jesú nafni í Damaskus. 28 Dvaldist Sál nú með þeim í Jerúsalem, gekk þar út og inn og talaði einarðlega í nafni Drottins. 29 Hann talaði og háði kappræður við grískumælandi Gyðinga en þeir leituðust við að ráða hann af dögum. 30 Þegar söfnuðurinn[ varð þess var fóru menn með hann til Sesareu og sendu hann áfram til Tarsus.
31 Nú hafði kirkjan frið um alla Júdeu, Galíleu og Samaríu. Hún byggðist upp og lifði í guðsótta og óx við örvun og styrk heilags anda.

Pétur fer til Lýddu og Joppe

32 Svo bar við er Pétur var að ferðast um og vitja allra að hann kom og til hinna heilögu sem áttu heima í Lýddu. 33 Þar fann hann mann nokkurn, Eneas að nafni, er í átta ár hafði legið rúmfastur. Hann var lami. 34 Pétur sagði við hann: „Eneas, Jesús Kristur læknar þig, statt upp og bú um þig.“ Jafnskjótt stóð hann upp. 35 Allir sem áttu heima í Lýddu og Saron sáu hann og sneru sér til Drottins.
36 Í Joppe var lærisveinn, kona að nafni Tabíþa, á grísku Dorkas.[ Hún var mjög góðgerðasöm og örlát við snauða. 37 En á þeim dögum tók hún sótt og andaðist. Var hún lauguð og lögð í loftstofu. 38 Nú er Lýdda í grennd við Joppe og höfðu lærisveinarnir heyrt að Pétur væri þar. Sendu þeir tvo menn til hans og báðu hann: „Kom án tafar til okkar.“ 39 Pétur brá við og fór með þeim. Þegar þangað kom fóru þeir með hann upp í loftstofuna og allar ekkjurnar komu til hans grátandi og sýndu honum kyrtla og yfirhafnir sem Dorkas hafði gert meðan hún var hjá þeim. 40 En Pétur lét alla fara út, féll á kné og baðst fyrir. Síðan sneri hann sér að líkinu og sagði: „Tabíþa, rís upp.“ En hún opnaði augun, sá Pétur og settist upp. 41 Og hann rétti henni höndina og reisti hana á fætur, kallaði síðan á hina heilögu og ekkjurnar og leiddi hana fram lifandi. 42 Þetta barst út um alla Joppe og margir tóku trú á Drottin. 43 Var Pétur um kyrrt í Joppe allmarga daga hjá Símoni nokkrum sútara.