Köllun spámannsins

1 Hann sagði við mig: „Mannssonur, stattu á fætur og ég mun tala við þig.“
2 Þegar hann talaði til mín kom andi í mig sem reisti mig á fætur og ég hlustaði á það sem hann sagði við mig. 3 Hann sagði við mig: „Mannssonur, ég sendi þig til Ísraelsmanna sem eru uppreisnargjarnir og hafa risið gegn mér. Þeir og feður þeirra hafa brotið gegn mér allt til þessa dags. 4 Ég sendi þig til barna sem eru hörð á svip og hafa forhert hjarta. Þú skalt segja við þau: Svo segir Drottinn Guð. 5 Hvort sem þeir hlusta eða neita að hlusta, því að þeir eru þverúðugt fólk, skulu þeir játa að spámaður hefur verið á meðal þeirra. 6 En þú, mannssonur, skalt ekki óttast þá né hræðast orð þeirra þó að þyrnar umlyki þig og þú sitjir á sporðdrekum. Þú skalt ekki óttast orð þeirra og ekki hræðast fyrir augliti þeirra því að þeir eru þverúðugir. 7 Þú skalt flytja þeim orð mín hvort sem þeir hlusta á þau eða gefa þeim engan gaum því að þeir eru þverúðugir. 8 En þú, mannssonur, hlýddu á það sem ég segi við þig. Vertu ekki þrjóskur eins og þetta þverúðuga fólk. Opnaðu munn þinn og et það sem ég fæ þér.“
9 Þegar ég leit upp sá ég hönd sem að mér var rétt og í henni var bók. 10 Hann rakti hana sundur fyrir mér og á hana voru rituð, bæði á framhlið hennar og bakhlið, harmakvein, andvörp og kveinstafir.