Óupplýst morð

1 Finnist maður myrtur úti á víðavangi í landi þínu sem Drottinn, Guð þinn, fær þér til þess að þú takir það til eignar og enginn veit hver myrti hann, 2 skulu öldungar þínir og dómarar fara út og mæla fjarlægðina til borganna sem eru umhverfis hinn myrta. 3 Þá skulu öldungarnir í þeirri borg, sem er næst hinum myrta, velja sér kvígu sem hefur ekki enn verið höfð til vinnu, kvígu sem hefur ekki enn gengið undir oki. 4 Síðan skulu öldungar borgarinnar leiða kvíguna niður í dal með þurrum árfarvegi þar sem hvorki hefur verið plægt né sáð. Þarna í dalverpinu skulu þeir hálsbrjóta kvíguna. 5 Þá skulu prestarnir, niðjar Leví, ganga fram því að þá hefur Drottinn, Guð þinn, valið til þess að þjóna sér og blessa í nafni Drottins. Skorið skal úr öllum deilumálum og málum vegna líkamsmeiðinga með úrskurði þeirra. 6 Þá skulu öldungar þeirrar borgar, sem næst er hinum myrta, þvo hendur sínar yfir kvígunni sem hálsbrotin var þarna í dalverpinu.
7 Síðan skulu þeir taka til máls og segja: „Hendur okkar hafa ekki úthellt þessu blóði og augu okkar hafa ekki séð því úthellt. 8 Drottinn, fyrirgef lýð þínum, Ísrael, sem þú leystir. Og lát þú ekki sekt vegna þessa saklausa blóðs vera hjá lýð þínum, Ísrael.“ Þar með er þeim blóðsökin fyrirgefin.
9 Þú skalt hreinsa þig af saklausu blóði sem úthellt var hjá þér með því að gera það sem rétt er í augum Drottins.

Um herteknar konur

10 Þegar þú heldur í hernað gegn fjandmönnum þínum og Drottinn, Guð þinn, selur þá þér í hendur og þú tekur fanga 11 og sérð fríða konu á meðal fanganna, fellir hug til hennar og vilt taka hana þér fyrir konu, 12 skaltu fara með hana heim til þín. Hún skal skera hár sitt og neglur 13 og fara úr fötunum sem hún var í meðan hún var fangi. Hún á að vera heima hjá þér í heilan mánuð og syrgja föður sinn og móður. Eftir það mátt þú ganga inn til hennar og gerast eiginmaður hennar og hún eiginkona þín.
14 En geðjist hún þér ekki skalt þú gefa henni fullt frelsi. Þú skalt ekki selja hana fyrir fé og ekki fara með hana sem ambátt því að þú hefur spjallað hana.

Erfðaréttur frumburðar

15 Ef maður á tvær konur og hefur mætur á annarri en lætur sér fátt um hina og þær fæða honum syni, sú sem hann hefur mætur á og hin sem hann lætur sér fátt um, og frumburðurinn er sonur þeirrar sem hann lætur sér fátt um, 16 þá má hann ekki koma fram við son konunnar sem hann hefur mætur á eins og hann væri frumburðurinn þegar hann skiptir arfi með sonum sínum. Hann má ekki taka hann fram yfir son konunnar sem hann lætur sér fátt um en er frumburðurinn. 17 Hann skal heldur viðurkenna frumburðinn, son konunnar sem hann lætur sér fátt um, með því að fá honum tvöfaldan hlut af öllu sem hann á. Hann er frumgróði karlmennsku hans og honum ber frumburðarrétturinn.

Þrjóskur sonur

18 Eigi maður þrjóskan son og ódælan sem hvorki vill hlýða föður sínum né móður og hlýðnast þeim ekki heldur þótt þau hirti hann, 19 skulu faðir hans og móðir taka hann og færa hann fyrir öldunga borgarinnar á þingstaðinn í borgarhliðinu. 20 Þá skulu þau segja við öldunga borgarinnar: „Þessi sonur okkar er þrjóskur og ódæll og hlýðir ekki áminningum okkar. Hann er bæði ónytjungur og svallari.“ 21 Þá skulu allir karlmenn í borginni grýta hann til bana. Þú skalt uppræta hið illa úr þjóð þinni. Allur Ísrael skal frétta þetta svo að þeir óttist.

Ýmis lagaákvæði

22 Fremji maður glæp sem dauðarefsing liggur við og sé líflátinn og þú hengir hann á tré 23 má líkið ekki vera á staurnum náttlangt. Þú verður að grafa hann samdægurs því að sá sem er hengdur er bölvaður af Guði.
Þú mátt ekki saurga land þitt sem Drottinn, Guð þinn, gefur þér að erfðahlut.