Absalon snýr til Jerúsalem

1 Þegar Jóab Serújusyni varð ljóst að Absalon varð konungi aftur hjartfólginn 2 sendi hann mann til Tekóa til að sækja þangað vitra konu og sagði við hana: „Þú skalt láta eins og þú sért að syrgja einhvern. Búðu þig sorgarbúningi og hættu að bera á þig smyrsl. Þú skalt hegða þér eins og kona sem lengi hefur syrgt látinn mann. 3 Farðu svo til konungsins og segðu við hann.“ Og Jóab lagði henni orð í munn.
4 Konan frá Tekóa fór síðan til konungs, féll fram á ásjónu sína, sýndi honum lotningu og sagði: „Hjálpaðu mér, konungur.“ 5 Konungur spurði hana: „Hvað amar að þér?“ Hún svaraði: „Ég er ekkja. Þegar eiginmaður minn dó 6 átti ambátt þín tvo syni. Um daginn lenti þeim saman úti á akri. Þar eð enginn var nærstaddur til að skilja þá að drap annar þeirra hinn. 7 Nú hefur öll ættin snúist gegn ambátt þinni og segir: Framseldu bróðurmorðingjann svo að við getum tekið hann af lífi og hefnt bróður hans sem hann drap. Þannig getum við rutt erfingjanum úr vegi. Þeir ætla að kæfa þá glóð sem var skilin eftir handa mér og þeir ætla hvorki að skilja eiginmanni mínum eftir nafn né niðja á jörðinni.“
8 Konungur svaraði konunni: „Farðu heim. Ég skal sjálfur leysa vanda þinn.“ 9 Konan frá Tekóa sagði þá við konung: „Herra konungur, sökin hvílir á mér og fjölskyldu minni. Konungur er saklaus og einnig hásæti hans.“ 10 Þá sagði konungur: „Þann sem ásakar þig skaltu senda til mín. Hann mun ekki áreita þig aftur.“ 11 Hún sagði: „Konungur nefni nafn Drottins, Guðs síns, því til staðfestu að blóðhefnandinn vinni ekki enn verra níðingsverk og grandi syni mínum.“ Hann svaraði: „Svo sannarlega sem Drottinn lifir skal ekki nokkurt hár á höfði sonar þíns skert.“
12 Þá sagði konan: „Leyfðu ambátt þinni að segja enn eitt orð við þig, herra minn og konungur.“ Hann svaraði: „Tala þú,“ 13 og hún sagði: „Hvers vegna hefurðu slíkt í hyggju með lýð Guðs? Konungur sakfellir sjálfan sig leyfi hann þeim ekki að snúa heim sem hann hefur rekið í útlegð. 14 Vissulega hljótum við öll að deyja. Við erum eins og vatn sem hellt er á jörðina og eigi verður náð upp aftur. Guð vill ekki svipta neinn lífi heldur finnur hann ráð til þess að sá sem hann hefur hrakið frá sér geti snúið aftur. 15 Ég er nú komin til þess að leggja þetta mál fyrir þig, konungur og herra, vegna þess að fólkið gerði mig hrædda. Ambátt þín hugsaði því með sér: Ég skal tala við konunginn. Ef til vill gerir konungur bón mína. 16 Konungur mun áreiðanlega hlusta og hjálpa ambátt sinni úr greipum þess manns sem ætlar að afmá bæði mig og son minn úr erfðalandi Guðs. 17 Ambátt þín hugsaði með sér: Svar herra míns, konungsins, mun róa huga minn. Herra minn, konungurinn, er eins og engill Drottins, hann skilur allt. Drottinn, Guð þinn, sé með þér.“
18 Konungur svaraði og sagði við konuna: „Svaraðu nú spurningu minni undanbragðalaust.“ Konan sagði: „Já, herra minn og konungur.“ 19 Þá spurði konungur: „Er hönd Jóabs með í þessum leik?“ Konan svaraði og sagði: „Svo sannarlega sem þú lifir, herra minn og konungur, þá er ekki hægt að fara í kringum neitt sem herra minn, konungurinn, hefur sagt. Já, það var Jóab, þjónn þinn, sem gaf fyrirmælin og lagði mér, ambátt þinni, öll þessi orð í munn. 20 Jóab, þjónn þinn, gerði þetta til þess að þú sæir málið í öðru ljósi. En herra minn er eins vitur og engill Guðs. Þú veist allt sem gerist í landinu.“
21 Konungur sagði nú við Jóab: „Ég hef gert upp hug minn í þessu máli. Farðu og sæktu unglinginn Absalon.“ 22 Jóab varpaði sér fram á ásjónu sína, sýndi konungi lotningu, kvaddi hann og sagði: „Nú veit ég, þjónn þinn, að ég nýt velvildar þinnar, herra minn og konungur. Konungur hefur gert það sem þjónn hans bað um.“
23 Því næst hélt Jóab af stað og fór til Gesúr og kom aftur til Jerúsalem með Absalon. 24 Þá sagði konungur: „Hann á að fara heim til sín. Hann má ekki ganga fyrir mig.“ Absalon fór því heim til sín og gekk ekki fyrir konung.

Davíð sættist við Absalon

25 Í öllum Ísrael var enginn eins dáður fyrir glæsimennsku og Absalon. Hann var lýtalaus frá hvirfli til ilja. 26 Öðru hverju þurfti hann að láta skera hár sitt því að það varð honum til trafala. Þegar hann lét skera það vó það tvö hundruð sikla á konungsvog. 27 Absalon eignaðist þrjá syni og eina dóttur sem hét Tamar. Hún varð mjög fögur kona.
28 Absalon bjó nú í tvö ár í Jerúsalem án þess að ganga fyrir konung. 29 Þá sendi Absalon mann á fund Jóabs til þess að biðja hann að fara til konungs en Jóab sinnti ekki boði hans. Hann sendi þá öðru sinni eftir honum en hann vildi samt ekki koma. 30 Þá sagði Absalon við menn sína: „Jóab á byggakur sem liggur að landi mínu. Farið og kveikið í honum.“ Menn Absalons brenndu þá akurinn.
31 Þá fór Jóab heim til Absalons og spurði: „Hvers vegna kveiktu menn þínir í akri mínum?“ 32 Absalon svaraði: „Ég sendi menn til þín með þessi boð: Komdu til mín. Ég ætla að senda þig til konungsins með þessi boð: Til hvers kom ég frá Gesúr? Mér hefði verið nær að vera þar um kyrrt. En nú vil ég ganga fyrir konunginn. Ef ég er enn sekur getur hann drepið mig.“
33 Jóab gekk síðan fyrir konung og skýrði honum frá þessu. Hann kallaði Absalon fyrir sig. Hann kom til konungs, varpaði sér til jarðar frammi fyrir honum og konungur kyssti Absalon.