1Sá er situr í skjóli Hins hæsta
og dvelst í skugga Hins almáttka
2segir við Drottin:
„Hæli mitt og háborg,
Guð minn, er ég trúi á.“
3Hann frelsar þig úr snöru fuglarans,
frá drepsótt eyðingarinnar,
4hann skýlir þér með fjöðrum sínum,
undir vængjum hans mátt þú hælis leita,
trúfesti hans er skjöldur og vígi.
5Eigi þarft þú að óttast ógnir næturinnar
eða örina sem flýgur um daga,
6drepsóttina sem læðist um í dimmunni
eða sýkina sem geisar um hádegið.
7Þótt þúsund falli þér við hlið
og tíu þúsund þér til hægri handar
þá nær það ekki til þín.
8Þú munt sjá með eigin augum,
horfa á hvernig óguðlegum er endurgoldið.
9Þitt hæli er Drottinn,
þú hefur gert Hinn hæsta að athvarfi þínu.
10Engin ógæfa hendir þig
og engin plága nálgast tjald þitt
11því að þín vegna býður hann út englum sínum
til þess að gæta þín á öllum vegum þínum.
12Þeir munu bera þig á höndum sér
svo að þú steytir ekki fót þinn við steini.
13Þú munt stíga yfir ljón og nöðru,
troða fótum ungljón og dreka.
14Þar sem hann er mér trúr bjarga ég honum,
ég vernda hann því að hann þekkir nafn mitt.
15Ákalli hann mig mun ég bænheyra hann,
ég er hjá honum í neyðinni,
ég frelsa hann og geri hann vegsamlegan.
16Ég metta hann með fjöld lífdaga
og læt hann sjá hjálpræði mitt.