1 Helgigönguljóð.
Minnstu Davíðs, Drottinn,
og allra þrauta hans,
2hans sem sór Drottni eið,
hét Hinum volduga Jakobs:
3„Ég vil eigi ganga inn í tjaldhús mitt,
ekki stíga upp í hvílu mína,
4ekki unna augum mínum svefns
eða augnalokum mínum blunds
5fyrr en ég finn Drottni stað,
bústað Hinum volduga Jakobs.“
6Sjá, vér heyrðum um hana [ í Efrata
fundum hana á völlunum við Jaar.
7Höldum til bústaðar Guðs,
föllum fram fyrir fótskör hans.
8Kom þú, Drottinn, til hvíldarstaðar þíns,
þú og örk máttar þíns.
9Prestar þínir íklæðist réttlæti
og dýrkendur þínir fagni.
10Sakir Davíðs þjóns þíns
vísa þú þínum smurða eigi frá.
11Drottinn sór Davíð óbrigðulan eið
sem hann mun ekki rjúfa:
„Af ávexti kviðar þíns
mun ég setja mann í hásæti þitt.
12Haldi synir þínir sáttmála minn,
lög mín sem ég kenni þeim,
þá skulu þeir og þeirra synir um aldur og ævi
sitja í hásæti þínu.“
13Drottinn hefur útvalið Síon,
þar þráir hann að hafa bústað sinn:
14„Þetta er hvíldarstaður minn um aldur og ævi,
hér vil ég búa því að hann hef ég þráð.
15Vistir Síonar mun ég blessa ríkulega,
seðja hina snauðu með brauði.
16Presta hennar vil ég íklæða hjálpræði,
hinir trúföstu láti kveða við fagnaðaróp.
17Þar læt ég vald Davíðs eflast, [
ég hef tendrað lampa fyrir minn smurða. 18Óvini hans mun ég íklæða skömm
en á höfði hans mun kórónan ljóma.“