Fimmta sýn: Ljósastika og ólífutré, Serúbabel

1 Engillinn, viðmælandi minn, vakti mig aftur, líkt og þegar menn eru vaktir af svefni, 2 og spurði mig: „Hvað sérðu?“ Ég svaraði: „Ég sé ljósastiku úr skíragulli. Á henni er skál og sjö ljósastæði og úr skálinni liggja sjö rennur til þeirra. 3 Yfir henni eru tvö ólífutré, annað hægra megin skálarinnar en hitt vinstra megin.“[ 4 Og ég spurði engilinn, viðmælanda minn: „Hvað tákna þessir hlutir, herra?“ 5 „Veistu ekki hvað þessir hlutir tákna?“ spurði engillinn, viðmælandi minn. Og ég sagði: „Nei, herra.“
6 Þá greindi hann mér svo frá:
Þetta er orð Drottins til Serúbabels:
Ekki með valdi né krafti
heldur fyrir anda minn,
segir Drottinn allsherjar.
7Hver ert þú, mikla fjall?
Andspænis Serúbabel skaltu verða að jafnsléttu.
Hann mun koma fram með hornsteininn
og þá fagna menn og hrópa: „Dýrlegur. Dýrlegur!“
8 Og orð Drottins kom til mín:
9Hendur Serúbabels
hafa grundvallað þetta hús
og með höndum Serúbabels verður það reist að fullu.
Þá munuð þér sjá
að Drottinn hersveitanna sendi mig til yðar.
10 Hverjir hæða nú dag þessara smáu verka ykkar? Þá munu þeir fagna, er þeir sjá mælilóðið í hendi Serúbabels.
Þetta eru sjö augu Drottins sem skima um veröld alla.
11 Þá svaraði ég og spurði hann: „Hver eru þessi tvö ólífutré hægra og vinstra megin við ljósastikuna?“
12 Og enn talaði ég og spurði hann: „Hverjar eru þessar tvær ólífugreinar við gullrennurnar tvær? Gullin olía rennur sjálfkrafa úr þeim í gullrennurnar tvær.“
13 Hann svaraði og sagði: „Veistu ekki hvað þetta er?“ En ég sagði: „Nei, herra.“
14 Þá svaraði hann: „Þetta eru hinir tveir smurðu sem standa hjá Drottni gjörvallrar jarðarinnar.“