Ísrael og fagnaðarerindið

1 Systkin,[ það er hjartans ósk mín og bæn til Guðs að þeir megi hólpnir verða. 2 Það ber ég þeim að þeir eru heitir í trú sinni á Guð en skortir réttan skilning. 3 Þeir þekkja ekki réttlætið, sem Guð gefur, og reyna því að ávinna sér réttlæti sjálfir. Því hafa þeir ekki gefið sig á vald réttlætinu frá Guði.
4 En Kristur leiðir lögmálið til lykta svo að nú réttlætist sérhver sá sem trúir. 5 Móse ritar um réttlætið sem lögmálið veitir: „Sá maður sem breytir eftir boðum þess mun lífið fá af því.“ 6 En réttlætið af trúnni mælir þannig: „Seg þú ekki í hjarta þínu: Hver mun fara upp í himininn?“ Það er: Til að sækja Krist ofan. 7 Eða: „Hver mun stíga niður í undirdjúpið?“ Það er: Til að sækja Krist upp frá dauðum. 8 Hvað segir það þá? „Nálægt þér er orðið, í munni þínum, í hjarta þínu.“ Það er: Orð trúarinnar sem við prédikum. 9 Ef þú játar með munni þínum: Jesús er Drottinn, og trúir í hjarta þínu að Guð hafi upp vakið hann frá dauðum verður þú hólpinn. 10 Með hjartanu er trúað til réttlætis, með munninum játað til hjálpræðis. 11 Ritningin segir: Hver sem á hann trúir verður aldrei til vansæmdar. 12 Í þessu er enginn munur á Gyðingum og Grikkjum. Hinn sami er Drottinn allra, fullríkur fyrir alla sem ákalla hann 13 því að „hver sem ákallar nafn Drottins verður hólpinn“.
14 En hvernig eiga menn að geta ákallað þann sem þeir trúa ekki á? Og hvernig eiga þeir að trúa á þann sem þeir hafa ekki heyrt um? Og hvernig eiga þeir að heyra án þess að einhver prédiki? 15 Og hver getur prédikað nema hann sé sendur? Svo er og ritað: „Hversu fagurt er fótatak þeirra sem boða fagnaðarerindið um hið góða.“
16 En ekki tóku allir við fagnaðarerindinu. Jesaja segir: „Drottinn, hver trúði því sem við boðuðum?“ 17 Trúin kemur þannig af því að heyra. Og það sem heyrt er byggist á orðum Krists.
18 En ég spyr: Hafa þeir ekki heyrt? Jú, vissulega, „boðskapur þeirra hefur borist út um alla jörð og orð þeirra til endimarka heimsbyggðarinnar“.
19 Þá spyr ég: Skildi Ísrael það ekki? Fyrstur segir Móse: „Vekja vil ég ykkur til afbrýði gegn þjóð sem er ekki þjóð, egna vil ég ykkur til reiði gegn óviturri þjóð.“
20 Og Jesaja er svo djarfur að segja: „Ég hef látið þá finna mig sem leituðu mín ekki. Ég er orðinn augljós þeim sem spurðu ekki að mér.“ 21 En við Ísrael segir hann: „Allan daginn breiddi ég út faðminn móti óhlýðnum og þverbrotnum lýð.“