Á Möltu

1 Nú sem við vorum heilir á land komnir fengum við að vita að eyjan hét Malta. 2 Eyjarskeggjar sýndu okkur einstaka góðmennsku. Þeir kyntu bál og hlynntu að okkur öllum en kalt var í veðri og farið að rigna. 3 Páll tók saman hrísvöndul og lagði á eldinn. Skreið þá út naðra undan hitanum og festi sig á hönd hans. 4 Þegar eyjarskeggjar sáu kvikindið hanga á hendi hans sögðu þeir hver við annan: „Það er víst að þessi maður er manndrápari fyrst refsinornin lofar honum ekki að lifa þótt hann hafi bjargast úr sjónum.“ 5 En hann hristi kvikindið af sér í eldinn og sakaði ekki. 6 Þeir bjuggust við að hann mundi bólgna upp eða detta sviplega dauður niður. En þá er þeir höfðu beðið þess lengi og sáu að honum varð ekkert meint af, skiptu þeir um og sögðu hann guð vera.
7 Í grennd við stað þennan átti búgarð æðsti maður á eynni, Públíus að nafni. Hann tók við okkur og hélt okkur í góðu yfirlæti þrjá daga. 8 Svo vildi til að faðir Públíusar lá sjúkur með hitaköstum og blóðsótt. Páll gekk inn til hans, baðst fyrir, lagði hendur yfir hann og læknaði hann. 9 Eftir þetta komu aðrir þeir er sjúkir voru á eynni og voru læknaðir. 10 Höfðu þeir okkur í hávegum og er við skyldum sigla gáfu þeir okkur allt sem við þurftum til fararinnar.

Páll kemur til Rómar

11 Að liðnum þrem mánuðum lögðum við til hafs á skipi frá Alexandríu sem legið hafði við eyna um veturinn og bar merki Tvíburanna. 12 Við tókum höfn í Sýrakúsu og dvöldumst þar þrjá daga. 13 Þaðan sigldum við í sveig og komum til Regíum. Að degi liðnum fengum við sunnanvind og komum á öðrum degi til Púteólí. 14 Þar hittum við trúsystkin[ og báðu þau okkur að dveljast hjá sér í viku. Síðan héldum við til Rómar. 15 Kristnir menn[ þar fréttu um okkur og komu til móts við okkur allt til Appíusartorgs og Þríbúða. Þegar Páll sá þá gerði hann Guði þakkir og hresstist í huga.
16 Er við vorum komnir til Rómar var Páli leyft að búa út af fyrir sig með hermanni þeim sem gætti hans.

Páll prédikar í Róm

17 Eftir þrjá daga stefndi hann saman helstu mönnum Gyðinga. Þegar þeir voru saman komnir sagði hann við þá: „Bræður, ekkert hef ég brotið gegn þjóð okkar eða siðum feðranna en samt er ég fangi, framseldur Rómverjum í Jerúsalem. 18 Þeir yfirheyrðu mig og vildu láta mig lausan af því að á mér hvíldi engin dauðasök. 19 En Gyðingar mæltu á móti og neyddist ég til að skjóta máli mínu til keisarans. Ekki þó til þess að ákæra þjóð mína. 20 Sakir þessa hef ég kallað ykkur hingað að ég mætti sjá ykkur og tala við ykkur, því vegna vonar Ísraels ber ég þessa hlekki“.
21 Þeir svöruðu: „Við höfum ekki fengið bréf um þig frá Júdeu og eigi hefur heldur neinn bræðranna komið hingað og birt eða talað nokkuð illt um þig. 22 Rétt þykir okkur að heyra hjá þér hvað þér býr í huga en það er okkur kunnugt um flokk þennan að honum er alls staðar mótmælt.“
23 Þeir tóku til dag við hann og komu þá mjög margir til hans þar sem hann dvaldi. Frá morgni til kvölds skýrði Páll og vitnaði fyrir þeim um Guðs ríki og reyndi að sannfæra þá um Jesú, bæði eftir lögmáli Móse og spámönnunum. 24 Sumir létu sannfærast af orðum hans en aðrir trúðu ekki. 25 Fóru þeir burt ósamþykkir sín í milli en Páll sagði þetta eitt: „Rétt er það sem heilagur andi lét Jesaja spámann segja við forfeður ykkar:
26 Far til lýðs þessa og seg þú:
Með eyrum munuð þér heyra en alls eigi skilja
og sjáandi munuð þér horfa en ekkert sjá.
27 Því að hjarta lýðs þessa er sljótt orðið
og illa heyra þeir með eyrum sínum
og augunum hafa þeir lokað
svo að þeir sjái ekki með augunum
né heyri með eyrunum
og skynji með hjartanu og snúi sér
og ég lækni þá.
28 Nú skuluð þið vita að Guð hefur sent heiðingjunum þetta hjálpræði sitt og þeir munu hlusta.“
30 Full tvö ár var Páll þar í húsnæði sem hann hafði leigt sér og tók á móti öllum þeim sem komu til hans. 31 Hann boðaði Guðs ríki og fræddi um Drottin Jesú Krist með allri djörfung, tálmunarlaust.