Pétur og Kornelíus

1 Maður nokkur var í Sesareu, Kornelíus að nafni, hundraðshöfðingi í ítölsku hersveitinni. 2 Hann var trúmaður og guðrækinn og heimafólk hans allt. Hann gaf Gyðingum miklar ölmusur og var jafnan á bæn til Guðs. 3 Dag einn um nón sá hann berlega í sýn engil Guðs koma inn til sín er sagði við hann: „Kornelíus!“
4 Hann starði á engilinn, varð óttasleginn og sagði: „Hvað er það, herra?“
Engillinn svaraði: „Bænir þínar og ölmusur eru stignar upp til Guðs og hann minnist þeirra. 5 Send þú nú menn til Joppe og lát sækja Símon nokkurn er kallast Pétur. 6 Hann gistir hjá Símoni nokkrum sútara sem á hús við sjóinn.“ 7 Þegar engillinn, sem talaði við hann, var farinn kallaði hann á tvo heimamenn sína og guðrækinn hermann, einn þeirra er honum voru handgengnir, 8 sagði þeim frá öllu og sendi þá til Joppe.
9 Daginn eftir, er þeir voru á leiðinni og nálguðust bæinn, gekk Pétur upp á húsþakið um hádegi til að biðjast fyrir. 10 Kenndi hann þá hungurs og vildi matast. En meðan verið var að matreiða fékk hann vitrun. 11 Hann sá himininn opinn og hlut nokkurn koma niður, líkan stórum dúki. Var hann látinn síga til jarðar á fjórum skautum. 12 Þar voru á alls kyns ferfætt dýr, skriðdýr jarðar, svo og fuglar himins. 13 Og honum barst rödd: „Slátra nú, Pétur, og et!“
14 Pétur sagði: „Nei, Drottinn, engan veginn, aldrei hef ég etið neitt vanheilagt né óhreint.“
15 Aftur barst honum rödd: „Eigi skalt þú kalla það vanheilagt sem Guð hefur lýst hreint!“ 16 Þetta gerðist þrem sinnum og jafnskjótt var hluturinn upp numinn til himins.
17 Meðan Pétur var að reyna að ráða í hvað þessi sýn ætti að merkja höfðu sendimenn Kornelíusar spurt uppi hús Símonar. Nú stóðu þeir fyrir dyrum úti 18 og kölluðu: „Er Símon sá er nefnist Pétur gestur hér?“
19 Pétur var enn að hugsa um sýnina þegar andinn sagði við hann: „Þrír menn[ eru að leita þín. 20 Flýt þér ofan og far hiklaust með þeim því að ég hef sent þá.“ 21 Pétur gekk þá niður til mannanna og sagði: „Ég er sá sem þið leitið að. Hvers vegna eruð þið komnir hingað?“
22 Þeir sögðu: „Kornelíus hundraðshöfðingi, réttlátur maður og guðrækinn og í miklum metum meðal allra Gyðinga, fékk bendingu frá heilögum engli að senda eftir þér og fá þig heim til sín að heyra hvað þú hefðir að flytja.“ 23 Þá bauð hann þeim inn og lét þá gista.
Daginn eftir tók hann sig upp og fór með þeim og nokkrir úr söfnuðinum í Joppe með honum[. 24 Næsta dag komu þeir til Sesareu. Kornelíus bjóst við þeim og hafði boðið til sín frændum og virktavinum. 25 Þegar Pétur kom fór Kornelíus á móti honum, féll til fóta honum og veitti honum lotningu. 26 Pétur reisti hann upp og sagði: „Statt upp, ég er maður sem þú.“ 27 Og hann ræddi við hann og gekk inn og fann þar marga menn saman komna. 28 Hann sagði við þá: „Þið vitið að Gyðingi er bannað að eiga samneyti við annarrar þjóðar mann eða koma til hans. En Guð hefur sýnt mér að ég á engan að kalla vanheilagan eða óhreinan. 29 Fyrir því kom ég mótmælalaust er eftir mér var sent. Nú spyr ég hvers vegna þið senduð eftir mér.“
30 Kornelíus mælti: „Í þetta mund fyrir fjórum dögum var ég að biðjast fyrir að nóni í húsi mínu. Þá stóð maður frammi fyrir mér í skínandi klæðum 31 og mælti: Kornelíus, Guð hefur heyrt bæn þína og minnst ölmusugerða þinna. 32 Nú skalt þú senda til Joppe eftir Símoni er kallast Pétur. Hann gistir í húsi Símonar sútara við sjóinn. 33 Því sendi ég jafnskjótt til þín og vel gerðir þú að koma. Nú erum við öll hér saman frammi fyrir Guði til að heyra allt sem Drottinn hefur boðið þér.“

Ræða Péturs

34 Þá tók Pétur til máls og sagði: „Sannlega skil ég nú að Guð fer ekki í manngreinarálit. 35 Hann tekur opnum örmum hverjum þeim sem óttast hann og ástundar réttlæti, hverrar þjóðar sem er. 36 Þið þekkið orðið sem hann sendi börnum Ísraels þegar hann flutti fagnaðarerindið um frið fyrir Jesú Krist sem er Drottinn allra. 37 Þið vitið hvað gerst hefur um alla Júdeu en hófst í Galíleu eftir skírnina sem Jóhannes prédikaði. 38 Það er sagan um Jesú frá Nasaret, hvernig Guð smurði hann heilögum anda og krafti. Hann gekk um, gerði gott og græddi alla sem djöfullinn undirokaði því að Guð var með honum. 39 Við erum vottar alls þess er hann gerði, bæði í landi Gyðinga og í Jerúsalem. Og hann tóku þeir af lífi með því að hengja hann upp á tré. 40 En Guð uppvakti hann á þriðja degi og lét hann birtast, 41 ekki öllum almenningi heldur okkur, vottunum sem Guð hafði áður valið. Við átum og drukkum með honum eftir að hann var risinn upp frá dauðum. 42 Og hann bauð okkur að prédika fyrir alþjóð og vitna að hann er sá sem Guð hefur skipað dómara lifenda og dauðra. 43 Honum bera allir spámennirnir vitni að sérhver sem trúir á hann fái vegna hans fyrirgefningu syndanna.“
44 Meðan Pétur var enn að mæla þessi orð kom heilagur andi yfir alla þá er orðið heyrðu. 45 Hinir trúuðu Gyðingar, sem komið höfðu með Pétri, urðu furðu lostnir að Guð hefði einnig gefið heiðingjunum heilagan anda 46 því þeir heyrðu þá tala tungum og mikla Guð. Þá mælti Pétur: 47 „Hver getur varnað þess að þeir verði skírðir í vatni? Þeir hafa fengið heilagan anda sem við.“ 48 Og hann bauð að þeir skyldu skírðir í nafni Jesú Krists. Síðan báðu þeir hann að standa við í nokkra daga.