1Þeim sem oft hefur verið átalinn en þrjóskast við
verður skyndilega hrundið og engin lækning fæst.
2Þegar réttlátum vex máttur gleðst þjóðin
en þegar ranglátir drottna stynur þjóðin.
3Sá sem elskar visku gleður föður sinn
en sá sem leggur lag sitt við skækjur glatar eigum sínum.
4Konungurinn eflir landið með rétti
en þungar álögur eyða það.
5Smjaðri maður fyrir náunga sínum
leggur hann net fyrir fætur hans.
6Í misgjörð vonds manns er honum búin snara
en réttlátur maður fagnar og gleðst.
7Réttlátur maður kynnir sér málefni hinna lágt settu
en ranglátur maður hirðir ekki um að kynna sér þau.
8Spottarar æsa upp borgina
en vitrir menn lægja reiðina.
9Þegar vitur maður á í þrætu við afglapa
reiðist og hlær afglapinn en lausn fæst engin.
10Blóðvargarnir hata hinn ráðvanda
en réttvísir menn láta sér annt um líf hans.
11Heimskinginn eys út allri reiði sinni
en vitur maður hefur stjórn á henni.
12Þegar valdhafinn hlýðir á lygaorð
verða allir þjónar hans sekir.
13Fátæklingurinn og kúgarinn mætast,
Drottinn ljær ljós augum beggja.
14Dæmi konungur hina lágt settu af réttvísi
mun hásæti hans standa stöðugt að eilífu.
15Vöndur og umvöndun veita speki
en agalaus sveinn gerir móður sinni skömm.
16Þegar ranglátum fjölgar, fjölgar og misgjörðum
en réttlátir munu horfa á fall þeirra.
17Agaðu son þinn, þá mun hann láta þig hafa ró
og veita sál þinni unað.
18Þar sem engar vitranir eru týnir fólk áttum
en sá sem varðveitir lögmálið er sæll.
19Þræll verður ekki agaður með orðum,
hann skilur þau að vísu en fer ekki eftir þeim.
20Sjáir þú mann sem er fljótfær í orðum,
þá á heimskinginn meiri von en hann.
21Dekri maður við þræl sinn frá barnæsku
verður hann vanþakklátur að lokum.
22 Reiðigjarn maður vekur deilur
og skapbráður maður drýgir marga synd.
23 Hroki mannsins lægir hann
en sæmd bíður hins hógværa.
24 Þjófsnauturinn hatast við sjálfan sig,
hann hlýðir á bölvunina en lætur þó ekkert uppi.
25 Ótti við menn [ leiðir í snöru
en þeim er borgið sem treystir Drottni.
26 Margir leita hylli valdhafans
en réttur mannsins kemur frá Drottni.
27 Andstyggð réttlátra er sá sem ranglæti fremur
og andstyggð ranglátra sá sem breytir ráðvandlega.