Skálar reiðinnar

1 Þá heyrði ég mikla raust frá musterinu segja við englana sjö: „Hellið úr skálum Guðs reiði yfir jörðina.“
2 Fyrsti engillinn fór þá og hellti úr sinni skál yfir jörðina og vond og illkynjuð kaun komu á þá menn sem höfðu merki dýrsins og tilbáðu líkneski þess.
3 Annar engillinn hellti úr sinni skál í hafið og það varð að blóði eins og úr dauðum manni og allar lífverur í hafinu dóu.
4 Þriðji engillinn hellti úr sinni skál í fljótin og uppsprettur vatnanna og þau urðu að blóði. 5 Og ég heyrði engil vatnanna segja: „Réttlátur ert þú að þú hefur dæmt þannig, þú sem ert og þú sem varst, þú hinn heilagi. 6 Þeir hafa úthellt blóði heilagra og spámanna og því hefur þú gefið þeim blóð að drekka og verðir eru þeir þess.“ 7 Og ég heyrði rödd frá altarinu segja: „Drottinn Guð, þú alvaldi, sannir og réttlátir eru dómar þínir.“
8 Og fjórði engillinn hellti úr sinni skál yfir sólina. Og sólinni var gefið vald til að brenna mennina í eldi. 9 Og mennirnir stiknuðu í ofurhita og lastmæltu nafni Guðs sem hefur vald yfir þessum plágum. Ekki sáu þeir að sér að þeir gæfu Guði dýrðina.
10 Fimmti engillinn hellti úr sinni skál yfir hásæti dýrsins. Og ríki þess myrkvaðist og menn bitu í tungur sínar af kvöl. 11 Og menn lastmæltu Guði himinsins fyrir kvalirnar og fyrir kaun sín en eigi bættu þeir ráð sitt og létu ekki af verkum sínum.
12 Sjötti engillinn hellti úr sinni skál yfir fljótið mikla, Efrat. Og vatnið í því þornaði upp svo að vegur yrði búinn fyrir konungana sem koma úr austri. 13 Þá sá ég þrjá óhreina anda, líka froskum, fara út af munni drekans og af munni dýrsins og af munni falsspámannsins. 14 Þeir eru djöfla andar sem gera tákn. Þeir fara til allra konunga í veröldinni til að safna þeim saman til stríðsins á hinum mikla degi Guðs hins alvalda.
15 „Gætið yðar, ég kem eins og þjófur. Sæll er sá sem vakir og varðveitir klæði sín til þess að hann gangi ekki nakinn um og menn sjái blygðun hans.“
16 Og þeir söfnuðu þeim saman á þann stað sem á hebresku kallast Harmagedón.
17 Sjöundi engillinn hellti úr sinni skál yfir loftið og raust mikil kom út úr musterinu, frá hásætinu, og sagði: „Það er fram komið.“ 18 Og eldingar komu og dunur og þrumur og mikill landskjálfti svo að slíkur hefur eigi komið frá því menn urðu til á jörðunni. Svo mikill var sá jarðskjálfti. 19 Og borgin mikla fór í þrjá hluta og borgir þjóðanna hrundu. Og Guð gleymdi ekki hinni miklu Babýlon og gaf henni bikarinn með víni heiftarreiði sinnar. 20 Og allar eyjar hurfu og fjöllin voru ekki lengur til. 21 Og stór högl, vættarþung, féllu niður af himni yfir mennina. Og mennirnir lastmæltu Guði fyrir haglpláguna því að sú plága var mikil.