Vottarnir tveir

1 Mér var fengin mælistika, lík staf, og sagt: „Rís upp, mæl musteri Guðs og altarið og tel þau sem tilbiðja þar. 2 En forgarðinum fyrir utan musterið skalt þú sleppa og mæl hann ekki því að hann er ætlaður heiðingjunum og þeir munu fótum troða borgina helgu í fjörutíu og tvo mánuði. 3 Ég mun láta votta mína tvo flytja spádómsorð í eitt þúsund tvö hundruð og sextíu daga, klædda hærusekkjum.“
4 Þetta eru olíuviðirnir tveir og ljósastikurnar tvær sem standa frammi fyrir Drottni jarðarinnar. 5 Og ef einhver vill granda þeim gengur eldur út úr munni þeirra og eyðir óvinum þeirra og þannig skal hver deyja sem vill granda þeim. 6 Þeir hafa vald til að loka himninum til þess að eigi rigni meðan þeir flytja boðskap sinn. Þeir hafa einnig vald til að breyta vötnunum í blóð og slá jörðina með hvers kyns plágu svo oft sem þeir vilja.
7 Og er þeir hafa lokið vitnisburði sínum mun dýrið, sem upp stígur úr undirdjúpinu, heyja stríð við þá og mun sigra þá og deyða þá. 8 Og lík þeirra munu liggja á strætum borgarinnar miklu þar sem Drottinn þeirra var krossfestur. Hún heitir á andlegan hátt Sódóma og Egyptaland. 9 Menn af öllum lýðum og kynkvíslum, tungum og þjóðum sjá lík þeirra þrjá og hálfan dag og leyfa ekki að þau verði lögð í gröf. 10 Og íbúar jarðarinnar gleðjast yfir þeim og fagna og senda hver öðrum gjafir því að þessir tveir spámenn kvöldu þá sem á jörðunni búa. 11 Eftir dagana þrjá og hálfan fór lífsandi frá Guði í þá og þeir risu á fætur. Mikill ótti kom yfir alla sem sáu þá. 12 Og þeir heyrðu rödd mikla af himni sem sagði við þá: „Stígið upp hingað.“ Og þeir stigu upp til himins í skýi og óvinir þeirra horfðu á þá. 13 Á þeirri stundu varð landskjálfti mikill og tíundi hluti borgarinnar hrundi. Í landskjálftanum fórust sjö þúsundir manna en þeir sem eftir voru urðu ótta slegnir og fólu sig á vald Guðs á himni.
14 Önnur plágan er liðin hjá. Brátt kemur þriðja plágan.[

Sjöunda básúnan

15 Sjöundi engillinn básúnaði. Þá heyrðust raddir miklar á himni er sögðu: „Drottinn og Kristur hans hafa fengið valdið yfir heiminum og hann mun ríkja um aldir alda.“ 16 Og öldungarnir tuttugu og fjórir, þeir er sitja frammi fyrir Guði í hásætum sínum, féllu fram á ásjónur sínar, tilbáðu Guð 17 og sögðu:
Vér þökkum þér, Drottinn Guð, þú alvaldi,
þú sem ert og þú sem varst,
að þú hefur tekið valdið þitt hið mikla
og gerst konungur.
18Þjóðirnar reiddust
og reiði þín kom
og tíminn til að dæma hina dauðu og gefa launin þjónum þínum,
spámönnunum og hinum heilögu
og þeim sem óttast nafn þitt, smáum og stórum,
og til að eyða þeim sem jörðina eyða.
19 Og musteri Guðs opnaðist, það sem á himni er, og sáttmálsörk hans birtist í musteri hans. Og eldingar komu og dunur og þrumur og landskjálfti og hagl mikið.