Fólkið játar syndir sínar

1 Tuttugasta og fjórða dag þessa mánaðar söfnuðust Ísraelsmenn saman og föstuðu, klæddir hærusekk og með mold á höfði. 2 Niðjar Ísraels greindu sig frá öllum þeim sem voru af öðru þjóðerni, gengu fram og játuðu syndir sínar og afbrot feðra sinna 3 og tóku sér stöðu á sínum stað. Fjórðung dagsins var lesið úr lögmálsbók Drottins, Guðs þeirra, og annan fjórðung játuðu þeir syndir sínar og féllu fram fyrir Drottni, Guði sínum.
4 Jesúa, Baní, Kadmíel, Sebanja, Búnní, Serebja, Banní og Kenaní stóðu á Levítapallinum og hrópuðu hárri röddu til Drottins, Guðs síns. 5 Levítarnir Jesúa, Kadmíel, Baní, Hasabneja, Serebja, Hódía, Sebanja og Patahja sögðu: „Rísið upp og lofið Drottin, Guð ykkar, ævinlega. Lofað sé þitt dýrlega nafn þó að það sé hafið yfir alla lofgjörð og þökk.“

Beðið fyrir þjóðinni

6Þú ert Drottinn, þú einn.
Þú hefur gert himininn,
himin himinsins og allan hans her,
jörðina og allt sem á henni er,
höfin og allt sem í þeim er. Þú fyllir þau öll lífi
og himinsins her sýnir þér lotningu.
7Þú, Drottinn, ert Guð.
Þú sem valdir Abram.
Þú leiddir hann frá Úr í Kaldeu
og gafst honum nafnið Abraham.
8Þú reyndir hjarta hans að trúfesti við þig,
þess vegna gerðir þú við hann þann sáttmála
að gefa niðjum hans land
Kanverja, Hetíta, Amoríta,
Peresíta, Jebúsíta og Gírgasíta.
Þú hefur efnt fyrirheit þitt
því að þú ert réttlátur.
9Þú sást eymd feðra vorra í Egyptalandi
og heyrðir neyðaróp þeirra við Sefhafið.
10Þú gerðir tákn og undur gegn faraó
og öllum mönnum hans og allri þjóðinni í landi hans
því að þú vissir að þeir hreyktu sér gegn Ísraelsmönnum
og þú ávannst þér það nafn
sem þú berð nú í dag.
11Þú klaufst hafið fyrir framan þá
svo að þeir gengu á þurru mitt í gegnum hafið
en þeim sem eltu þá steyptir þú í djúpið
eins og steini í ólgandi vatnsflaum.
12Þú leiddir þá í skýstólpa um daga
og í eldstólpa um nætur
til þess að lýsa fyrir þá veginn
sem þeir áttu að ganga.
13Þú steigst niður á Sínaífjall
og ávarpaðir þá frá himni.
Þú gafst þeim skýr fyrirmæli
og traust lög,
góð boð og ákvæði,
14boðaðir þeim hinn heilaga hvíldardag þinn
og ákvæði, boð og lög
fékkstu þeim fyrir munn Móse, þjóns þíns.
15Þú gafst þeim brauð af himni
til að seðja hungur þeirra,
lést vatn streyma úr kletti
til að slökkva þorsta þeirra.
Þú skipaðir þeim að koma
og taka það land til eignar
sem þú hafðir svarið að gefa þeim
með upplyftri hendi.
16En þeir, feður vorir, fylltust hroka,
urðu harðsvíraðir og hlýddu ekki boðum þínum.
17Þeir vildu ekki hlýða
og minntust ekki máttarverka þinna sem þú vannst fyrir þá.
Þeir þverskölluðust og einsettu sér
að halda aftur í þrælkunina í Egyptalandi.
En þú ert Guð sem fyrirgefur,
náðugur og miskunnsamur,
seinn til reiði og gæskuríkur
og þú yfirgafst þá ekki.
18Þeir gerðu sér meira að segja steyptan kálf
og sögðu: „Þetta er Guð þinn sem leiddi þig út úr Egyptalandi,“
og guðlöstuðu ákaflega.
19En þrátt fyrir þetta yfirgafstu þá ekki í eyðimörkinni
vegna þinnar miklu miskunnsemi:
skýstólpinn vék ekki frá þeim
heldur leiddi þá um daga
og eldstólpinn um nætur
til að lýsa þeim veginn
sem þeir áttu að ganga.
20Þú gafst þeim þinn góða anda til að auka þeim skilning.
Þú lést þá ekki skorta manna
og þú gafst þeim vatn til að slökkva þorstann.
21Þú ólst önn fyrir þeim í fjörutíu ár,
þá skorti ekkert í eyðimörkinni:
klæði þeirra slitnuðu ekki
og fætur þeirra þrútnuðu ekki.
22 Þú gafst þeim konungsríki og þjóðir
og úthlutaðir þeim sem landamærahéruðum.
Þannig tóku þeir land Síhons
og land konungsins af Hesbon
og land Ógs, konungs í Basan.
23 Þú gerðir niðja þeirra
jafnmarga stjörnum himinsins
og leiddir þá inn í landið
sem þú hafðir heitið feðrum þeirra
að þeir skyldu komast inn í og taka til eignar.
24 Niðjar þeirra komu og tóku landið til eignar
og þú lagðir undir þá íbúa landsins, Kanverjana.
Þú seldir þá í hendur þeirra
ásamt konungum þeirra og öðrum íbúum landsins
svo að þeir gætu farið með þá að vild.
25 Þeir unnu víggirtar borgir og frjósama akra,
tóku til eignar vel búin hús,
úthöggna brunna, víngarða og ólífutré og fjölmörg ávaxtatré.
Þeir átu, urðu mettir og fitnuðu
og lifðu í velsæld af þínum ríkulegu gjöfum.
26 En þeir þrjóskuðust og gerðu uppreisn gegn þér
og sneru baki við lögmáli þínu.
Þeir drápu spámenn þína sem áminntu þá
og vildu leiða þá aftur til þín.
Þá guðlöstuðu þeir mjög.
27 Þú seldir þá í hendur fjandmanna þeirra
og þeir kúguðu þá.
Í nauðum hrópuðu þeir til þín
og þú bænheyrðir þá af himni.
Þú sendir þeim frelsara af mikilli miskunn þinni
og þeir björguðu þeim úr höndum kúgara þeirra.
28 Um leið og þeir fengu frið
frömdu þeir aftur illvirki fyrir augliti þínu.
Þú yfirgafst þá í greipum fjandmanna sinna
og þeir kúguðu þá.
Þá hrópuðu þeir aftur til þín
og þú bænheyrðir þá af himni.
Þú bjargaðir þeim margsinnis af miskunn þinni.
29 Þú áminntir þá um að snúa aftur til lögmáls þíns
en þeir voru hrokafullir
og hlýddu ekki boðum þínum.
Þeir syndguðu gegn fyrirmælum þínum
en hver sá hlýtur líf sem breytir eftir þeim.
En þeir sneru baki við þér í þverúð
og urðu harðsvíraðir og hlýddu ekki.
30 Þú sýndir þeim þolinmæði í mörg ár
og varaðir þá við með anda þínum
fyrir munn spámanna þinna
en þeir hlustuðu ekki.
Þá framseldir þú þá í hendur þjóðum
í öðrum löndum.
31 En vegna þinnar miklu miskunnsemi
tortímdir þú þeim ekki
og þú yfirgafst þá ekki
því að þú ert náðugur og miskunnsamur Guð.
32 Guð vor, þú mikli, voldugi og ógurlegi Guð.
Þú sem heldur sáttmálann í trúfesti.
Lítilsvirtu ekki allt það harðræði
sem vér höfum þolað,
konungar vorir og höfðingjar,
prestar og spámenn,
feður vorir og öll þjóð þín,
frá dögum Assýríukonunga
og allt til þessa dags.
33 Þú varst réttlátur í öllu sem yfir oss kom
því að þú sýndir trúfesti þegar vér breyttum óguðlega.
34 Já, konungar vorir, höfðingjar, prestar og feður
fóru ekki eftir lögmáli þínu.
Þeir gáfu hvorki gaum boðum þínum né viðvörunum
sem þú gafst þeim.
35 Þegar þeir bjuggu í eigin konungsríki,
í velsæld sem þú veittir þeim,
í víðu og frjósömu landi sem þú gafst þeim,
þjónuðu þeir þér ekki
og létu ekki af illum verkum sínum,
36 þess vegna erum vér þrælar nú í dag.
Þú gafst feðrum vorum landið
til þess að þeir nytu ávaxta þess og auðs,
en vér erum þrælar í því.
37 Ríkulegir ávextir þess
fara til konunga sem þú settir yfir oss vegna þess að vér syndguðum.
Þeir drottna yfir líkömum vorum og fénaði
að eigin geðþótta.
Þess vegna þrengir að oss.