1 Margir hafa tekið sér fyrir hendur að rekja sögu þeirra viðburða, er gerst hafa meðal okkar, 2 samkvæmt því sem þeir menn hafa flutt okkur er frá öndverðu voru sjónarvottar og urðu þjónar orðsins. 3 Nú hef ég athugað kostgæfilega allt þetta frá upphafi og réð því einnig af að rita samfellda sögu fyrir þig, göfugi Þeófílus, 4 svo að þú megir ganga úr skugga um sannindi þeirra frásagna sem þú hefur fræðst um.

Bæn heyrð

5 Á dögum Heródesar, konungs í Júdeu, var uppi prestur nokkur að nafni Sakaría, af sveit Abía. Kona hans var og af ætt Arons og hét Elísabet. 6 Þau voru bæði réttlát fyrir Guði og lifðu réttlát eftir öllum boðum og ákvæðum Drottins. 7 En þau áttu ekki barn því að Elísabet var óbyrja og bæði voru þau hnigin að aldri.
8 Eitt sinn er röðin kom að sveit Sakaría og hann þjónaði sem prestur í musterinu, 9 þá féll það í hlut hans, samkvæmt venju prestdómsins, að ganga inn í musteri Drottins og fórna reykelsi. 10 En allur fólksfjöldinn var fyrir utan á bæn meðan reykelsisfórnin var færð.
11 Birtist honum þá engill Drottins sem stóð hægra megin við reykelsisaltarið. 12 Sakaría varð hverft við sýn þessa og ótta sló á hann. 13 En engillinn sagði við hann: „Óttast þú eigi, Sakaría, því að bæn þín er heyrð. Elísabet kona þín mun fæða þér son og þú skalt láta hann heita Jóhannes. 14 Og þér mun veitast gleði og fögnuður og margir munu gleðjast vegna fæðingar hans 15 því að hann mun verða mikill fyrir augliti Drottins. Aldrei mun hann drekka vín né áfengan drykk en fyllast heilögum anda þegar frá móðurlífi. 16 Og mörgum Ísraelsmönnum mun hann snúa til Drottins, Guðs þeirra. 17 Og hann mun ganga fyrir honum í anda og krafti Elía, til að snúa hjörtum feðra til barna sinna og gefa óhlýðnum réttlátt hugarfar og búa Drottni altygjaðan lýð.“
18 Sakaría sagði við engilinn: „Hvernig get ég vitað þetta? Ég er gamall og kona mín hnigin að aldri.“
19 En engillinn svaraði honum: „Ég er Gabríel sem stend frammi fyrir Guði og Guð sendi mig til að tala við þig og flytja þér þessa gleðifregn. 20 En nú verður þú mállaus og getur ekki talað til þess dags er þetta kemur fram vegna þess að þú trúðir ekki orðum mínum. En þau munu rætast á sínum tíma.“
21 Og fólkið beið eftir Sakaría og undraðist hve honum dvaldist í musterinu. 22 En er hann kom út gat hann ekki talað og skildu menn að hann hafði séð sýn í musterinu. Hann gaf þeim bendingar og var mállaus áfram. 23 Og er þjónustudagar hans voru liðnir fór hann heim til sín.
24 En eftir þessa daga varð Elísabet kona hans þunguð og hún leyndi sér í fimm mánuði og sagði: 25 „Þannig hefur Drottinn sýnt að honum er annt um mig og hefur afmáð hneisu mína í augum manna.“

Boðun Maríu

26 En í sjötta mánuði sendi Guð Gabríel engil til borgar í Galíleu, sem heitir Nasaret, 27 til meyjar er var föstnuð manni, sem Jósef hét, af ætt Davíðs en mærin hét María. 28 Og engillinn kom inn til hennar og sagði: „Heil vert þú sem nýtur náðar Guðs! Drottinn er með þér.“
29 En María varð hrædd við þessi orð og hugleiddi hvað þessi kveðja ætti að merkja. 30 Og engillinn sagði við hana: „Óttast þú eigi, María, því að þú hefur fundið náð hjá Guði. 31 Þú munt þunguð verða og son ala og þú skalt láta hann heita JESÚ. 32 Hann mun verða mikill og kallaður sonur Hins hæsta. Drottinn Guð mun gefa honum hásæti Davíðs föður hans 33 og hann mun ríkja yfir ætt Jakobs að eilífu og á ríki hans mun enginn endir verða.“
34 Þá sagði María við engilinn: „Hvernig má þetta verða þar eð ég hef ekki karlmanns kennt?“
35 Og engillinn sagði við hana: „Heilagur andi mun koma yfir þig og kraftur Hins hæsta mun yfirskyggja þig. Þess vegna verður barnið heilagt, sonur Guðs. 36 Elísabet, frændkona þín, er einnig orðin þunguð að syni í elli sinni og þetta er sjötti mánuður hennar sem kölluð var óbyrja 37 en Guði er enginn hlutur um megn.“
38 Þá sagði María: „Sjá, ég er ambátt Drottins. Verði mér eftir orðum þínum.“ Og engillinn fór burt frá henni.

María og Elísabet

39 En á þeim dögum tók María sig upp og fór með flýti til borgar nokkurrar í fjallbyggðum Júda. 40 Hún kom inn í hús Sakaría og heilsaði Elísabetu. 41 Þá varð það, þegar Elísabet heyrði kveðju Maríu, að barnið tók viðbragð í lífi hennar og Elísabet fylltist heilögum anda 42 og hrópaði hárri röddu: „Blessuð sért þú meðal kvenna og blessaður ávöxtur lífs þíns. 43 Hvaðan kemur mér þetta, að móðir Drottins míns kemur til mín? 44 Þegar kveðja þín hljómaði í eyrum mér tók barnið viðbragð af gleði í lífi mínu. 45 Sæl er sú sem trúði því að rætast mundi það sem Drottinn lét segja henni.“

Lofsöngur Maríu

46 Og María sagði:
Önd mín miklar Drottin
47 og andi minn gleðst í Guði, frelsara mínum.
48 Því að hann hefur litið til ambáttar sinnar í smæð hennar,
héðan af munu allar kynslóðir mig sæla segja.
49 Því að mikla hluti hefur Hinn voldugi við mig gert
og heilagt er nafn hans.
50 Miskunn hans við þá er óttast hann varir frá kyni til kyns.
51 Máttarverk hefur hann unnið með armi sínum
og drembilátum í hug og hjarta hefur hann tvístrað.
52 Valdhöfum hefur hann steypt af stóli
og upp hafið smælingja,
53 hungraða hefur hann fyllt gæðum
en látið ríka tómhenta frá sér fara.
54 Hann hefur minnst miskunnar sinnar
og tekið að sér Ísrael, þjón sinn,
55 eins og hann hét feðrum vorum,
Abraham og niðjum hans, eilíflega.
56 En María dvaldist hjá henni hér um bil þrjá mánuði og sneri síðan heim til sín.

Fæðing Jóhannesar

57 Nú kom sá tími að Elísabet skyldi verða léttari og ól hún son. 58 Og nágrannar hennar og ættmenn heyrðu hversu mikla miskunn Drottinn hafði auðsýnt henni og samfögnuðu henni.
59 Á áttunda degi komu þeir að umskera sveininn og vildu þeir láta hann heita Sakaría í höfuðið á föður sínum. 60 Þá mælti móðir hans: „Eigi skal hann svo heita heldur Jóhannes.“
61 En þeir sögðu við hana: „Enginn er í ætt þinni sem heitir því nafni.“ 62 Bentu þeir þá föður hans að hann léti þá vita hvað sveinninn skyldi heita.
63 Hann bað um spjald og reit: „Jóhannes er nafn hans,“ og urðu þeir allir undrandi. 64 Jafnskjótt laukst upp munnur hans og tunga. Hann fór að tala og lofaði Guð. 65 En ótta sló á alla nágranna þeirra og þótti þessi atburður miklum tíðindum sæta í allri fjallbyggð Júdeu. 66 Og allir, sem þetta heyrðu, festu það í huga sér og sögðu: „Hvers má vænta af þessu barni?“ Því að hönd Drottins var með honum.

Lofsöngur Sakaría

67 En Sakaría faðir hans fylltist heilögum anda og mælti af spámannlegri andagift:
68 Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels,
því að hann hefur vitjað lýðs síns og búið honum lausn.
69 Hann hefur reist oss horn hjálpræðis
í húsi Davíðs þjóns síns
70 eins og hann talaði fyrir munn sinna heilögu spámanna frá öndverðu,
71 frelsun frá óvinum vorum
og úr höndum allra er hata oss.
72 Hann hefur auðsýnt feðrum vorum miskunn
og minnst síns heilaga sáttmála,
73 þess eiðs er hann sór Abraham föður vorum
74 að hrífa oss úr höndum óvina
og veita oss að þjóna sér óttalaust
75 í heilagleik og réttlæti fyrir augum hans alla daga vora.
76 Og þú, sveinn, munt nefndur verða spámaður Hins hæsta
því að þú munt ganga fyrir Drottni að greiða vegu hans
77 og veita lýð hans þekkingu á hjálpræðinu
sem er fyrirgefning synda þeirra.
78 Þessu veldur hjartans miskunn Guðs vors.
Hún lætur upp renna sól af hæðum að vitja vor
79 og lýsa þeim sem sitja í myrkri og skugga dauðans
og beina fótum vorum á friðar veg.
80 En sveinninn óx og varð þróttmikill í anda. Hann dvaldist í óbyggðum til þess dags er hann skyldi koma fram fyrir Ísrael.