Veikindi Hiskía konungs

1 Um þessar mundir veiktist Hiskía og var að dauða kominn. Spámaðurinn Jesaja Amotsson kom þá til hans og sagði: „Svo segir Drottinn: Ráðstafa eigum þínum því að þú munt deyja en ekki lifa.“ 2 Hann sneri sér þá til veggjar og bað til Drottins 3 og sagði: „Minnstu þess nú, Drottinn, að ég hef breytt í trúfesti og af einlægni fyrir augliti þínu og gert það sem gott er í augum þínum.“ Og Hiskía grét sáran. 4 Orð Drottins kom þá til Jesaja: 5 „Farðu og segðu við Hiskía: Svo segir Drottinn, Guð Davíðs, forföður þíns: Ég hef heyrt bæn þína og ég hef séð tár þín. Ég ætla að lengja ævi þína um fimmtán ár. 6 Ég mun bjarga þér og þessari borg úr höndum Assýríukonungs og ég mun vernda þessa borg.“ 7 Þetta er táknið frá Drottni um að hann muni gera það sem hann hefur heitið: 8 Ég læt skuggann, sem þegar er kominn niður á sólskífu Akasar, færa sig upp um tíu stig. Þá færði sólin sig aftur um þau tíu stig sem hún hafði fært sig fram.

Þakkarsálmur Hiskía

9 Sálmur sem Hiskía, konungur Júda, orti þegar hann hafði náð sér af veikindum sínum:
10Ég sagði: Á miðjum aldri verð ég að fara burt,
kvaddur að hliði heljar
þau ár sem ég á eftir.
11Ég sagði: Ég fæ ekki að líta Drottin
á landi lifenda,
fæ ekki framar menn að sjá
meðal þeirra sem byggja heiminn.
12Bústaður minn var rifinn niður,
vafinn saman eins og tjald hjarðmanns.
Þú vafðir líf mitt upp eins og vefari,
skarst mig frá uppistöðunni.
Frá morgni til kvölds þjakar þú mig.
13Allt til morguns hrópaði ég á hjálp,
hann molaði öll mín bein eins og ljón.
14Ég tísti eins og svala,
kurraði sem dúfa,
augu mín mæna til hæða.
Drottinn, ég er aðþrengdur,
bjargaðu mér.
15Hvað get ég sagt?
Hann hefur bæði sagt mér þetta
og gert það sjálfur.
Ég vil ganga í auðmýkt öll æviár mín
þrátt fyrir beiskju lífs míns.
16Drottinn, vegna þessa lifa menn
og því mun líf mitt styrkjast
og þú munt veita mér heilsu og líf.
17Beiskja mín varð mér til góðs,
þú varðveittir líf mitt
frá gröf eyðingarinnar
því að þú varpaðir öllum syndum mínum
aftur fyrir þig.
18Helja þakkar þér ekki,
dauðinn lofar þig ekki,
þeir sem hverfa í gröfina
vona ekki á trúfesti þína.
19Sá einn sem lifir þakkar þér
eins og ég nú í dag.
Feður munu segja börnum sínum
frá trúfesti þinni.
20Drottinn, þér þóknaðist að hjálpa mér,
því skulum vér leika á strengi
við hús Drottins
alla ævidaga vora.
21 Og Jesaja bauð að taka skyldi fíkjudeig og leggja á kýlið og mundi honum þá batna. 22 En Hiskía sagði: „Hvað skal ég hafa til marks um það að ég megi aftur ganga upp í hús Drottins?“