Gegn Kús

1Vei þér, land engisprettusveimsins
handan fljótanna í Kús, [
2sem sendir boð yfir fljótið,
sendimenn í reyrbátum yfir vötnin.
Af stað, hraðfara boðberar,
til hinnar hávöxnu og gljáandi þjóðar,
fólks sem allir óttast hvarvetna,
þjóðarinnar sem treður allt niður með ógnarafli
og býr í landi sem fljót falla um.
3Allir, sem heiminn byggið,
þér, sem á jörðinni búið,
lítið upp þegar gunnfáni er reistur á fjöllunum,
hlustið þegar hafurshorn er þeytt.
4Því að svo hefur Drottinn sagt við mig:
„Ég fylgist með frá bústað mínum aðgerðalaus
í hitabreyskju og sólskini,
líkt og daggarský í glóhita uppskerutímans.“
5En fyrir uppskeruna, eftir blómgunina,
þegar blómið er orðið þroskuð þrúga,
sníður hann renglurnar af með hníf,
stýfir af greinar og fjarlægir þær.
6Þær eru allar skildar eftir handa ránfuglum fjallanna
og dýrum merkurinnar.
Á sumrin sitja ránfuglarnir í þeim,
og villidýr hafast þar við á vetrum.
7 Á þeim tíma verða Drottni allsherjar færðar gjafir frá hinni hávöxnu og gljáandi þjóð, þjóðinni sem allir óttast hvarvetna, þjóðinni sem treður allt niður með ógnarafli og býr í landi sem fljót falla um. Gjafirnar verða færðar til Síonarfjalls þar sem nafn Drottins allsherjar býr.