Jakob blessar syni Jósefs

1 Að nokkrum tíma liðnum fékk Jósef boð um að faðir hans væri sjúkur. Tók hann þá með sér báða syni sína, Manasse og Efraím. 2 Þegar Jakobi var sagt að Jósef, sonur hans, væri kominn harkaði Ísrael af sér og settist upp í rúminu.
3 Jakob sagði við Jósef: „Almáttugur Guð birtist mér í Lús í Kanaanslandi, blessaði mig 4 og sagði: Ég mun gera þig frjósaman og fjölga þér svo að margar þjóðir munu af þér koma og ég mun gefa niðjum þínum eftir þig þetta land til ævinlegrar eignar. 5 Nú skulu báðir synir þínir, sem þér fæddust í Egyptalandi áður en ég kom til þín, heyra mér til. Efraím og Manasse skulu heyra mér til á sama hátt og Rúben og Símeon. 6 Þeir synir, sem þú eignast eftir þá, skulu vera þínir. En þeir skulu verða nefndir með nöfnum bræðra sinna í því landi sem þeir eignast. 7 Þegar ég kom heim frá Mesópótamíu missti ég Rakel í Kanaanslandi á leiðinni, þegar ég átti skammt eftir ófarið til Efrata, og ég jarðaði hana þar við veginn til Efrata.“ Efrata er nú þekkt sem Betlehem.
8 Þegar Jakob sá syni Jósefs spurði hann: „Hverjir eru þetta?“ 9 Jósef svaraði föður sínum: „Þetta eru synir mínir sem Guð hefur gefið mér hér.“ Ísrael sagði: „Leiddu þá til mín svo að ég geti blessað þá.“ 10 En augu Ísraels höfðu daprast af elli svo að hann sá ekki. Jósef leiddi synina til hans og hann kyssti þá og faðmaði. 11 Ísrael sagði við Jósef: „Ég gerði ekki ráð fyrir að sjá þig framar og nú hefur Guð meira að segja látið mig sjá afkvæmi þín.“ 12 Jósef lyfti þeim upp af hnjám hans og laut til jarðar.
13 Síðan tók Jósef Efraím sér við hægri hönd, svo að hann stóð Ísrael til vinstri handar, og Manasse sér við vinstri hönd, svo að hann stóð Ísrael til hægri handar, og leiddi þá til hans. 14 En Ísrael rétti fram hægri hönd sína og lagði á höfuð Efraím, þótt hann væri yngri, og vinstri hönd sína á höfuð Manasse. Hann lagði hendur sínar í kross því að Manasse var frumburðurinn.
15 Hann blessaði Jósef og sagði:
Megi sá Guð, sem feður mínir,
Abraham og Ísak þjónuðu,
sá Guð, sem verið hefur hirðir minn
frá barnæsku og allt til þessa dags,
16sá engill, sem hefur bjargað mér frá öllu illu,
megi hann blessa drengina
og þeir bera nafn mitt
og nafn feðra minna, Abrahams og Ísaks.
Megi þeim fjölga stórum á jörðinni.
17 Jósef sá að faðir hans lagði hægri hönd sína á höfuð Efraím. Honum mislíkaði það og greip í hönd föður sínum til þess að færa hana af höfði Efraíms yfir á höfuð Manasse. 18 „Þetta er rangt, faðir minn,“ sagði Jósef. „Þessi hér er frumburðurinn. Leggðu hægri hönd þína á höfuð hans.“ 19 En faðir hans færðist undan því og sagði: „Ég veit það, sonur minn, ég veit það. Hann verður líka að þjóð og mun einnig mikill verða en þó mun yngri bróðir hans verða honum meiri og niðjar hans verða fjöldi þjóða.“
20 Á þeim degi blessaði hann þá og mælti: Ísraelsmenn munu nota nöfn ykkar þegar þeir blessa og segja: „Guð geri þig eins og Efraím og Manasse!“
Þannig setti hann Efraím framar Manasse.
21 Og Ísrael sagði við Jósef: „Nú dey ég brátt en Guð mun vera með ykkur og flytja ykkur aftur til lands feðranna. 22 En ég gef þér eina fjallshæð fram yfir bræður þína en hana vann ég af Amorítum með sverði mínu og boga.“