Bikar Jósefs í sekk Benjamíns

1 Jósef gaf ráðsmanni sínum þessi fyrirmæli: „Fylltu sekki mannanna af korni, eins mikið og þeir geta borið, og láttu silfurpeninga hvers og eins efst í sekk hans. 2 Bikar mínum, silfurbikarnum, skaltu koma fyrir efst í sekk hins yngsta ásamt silfurpeningunum sem hann greiddi fyrir kornið.“ Hann gerði eins og Jósef bauð honum.
3 Árla morguninn eftir fengu mennirnir að leggja af stað, þeir og asnar þeirra. 4 Þeir voru ekki komnir langt frá borginni þegar Jósef sagði við ráðsmann sinn: „Farðu og veittu mönnunum eftirför og þegar þú nærð þeim skaltu segja við þá: Hví hafið þið launað gott með illu? 5 Þetta er bikarinn sem húsbóndi minn drekkur af og hann notar til að spá í. Þið hafið brotið illa af ykkur.“
6 Þegar hann náði þeim sagði hann þetta við þá. 7 Bræðurnir svöruðu: „Hvers vegna segir þú þetta, herra? Okkur, þjónum þínum, kæmi aldrei til hugar að gera slíkt. 8 Við komum aftur frá Kanaanslandi með silfrið sem við fundum efst í sekkjum okkar. Hvers vegna ættum við þá að stela silfri eða gulli úr húsi húsbónda þíns? 9 Finnist bikarinn hjá einhverjum okkar skal hann deyja og við hinir skulum vera þrælar herra míns.“
10 Hann svaraði: „Gerum eins og þið leggið til. Sá sem bikarinn finnst hjá verði þræll minn en þið skuluð vera lausir.“ 11 Bræðurnir flýttu sér að taka ofan hver sinn sekk og þeir opnuðu þá. 12 Ráðsmaðurinn hóf að leita, byrjaði á hinum elsta og endaði á hinum yngsta og fannst þá bikarinn í sekk Benjamíns. 13 Þá rifu þeir klæði sín, létu hver upp á sinn asna og sneru aftur til borgarinnar.

Júda talar máli bróður síns

14 Jósef var enn heima er Júda og bræður hans komu þangað. Þeir féllu til jarðar frammi fyrir honum 15 en hann sagði við þá: „Hvað hafið þið gert? Vissuð þið ekki að maður eins og ég getur ráðið í leynda hluti?“ 16 Júda svaraði: „Hvað getum við sagt, herra? Hvernig getum við með orðum sýnt fram á sakleysi okkar þegar Guð hefur fundið okkur seka? Við erum þrælar þínir, herra, bæði við og sá sem bikarinn fannst hjá.“ 17 Jósef svaraði: „Nei, það skal ekki verða. Aðeins sá sem bikarinn fannst hjá verður þræll minn. Þið hinir getið áhyggjulausir haldið heim til föður ykkar.“
18 Þá sneri Júda sér að honum og mælti: „Vertu svo góður, herra minn, að leyfa þjóni þínum að tala nokkur orð til þín án þess að reiði þín blossi upp gegn mér, þú sem ert sem faraó. 19 Þú, herra, spurðir okkur, þjóna þína, hvort við ættum föður eða bróður. 20 Við svöruðum þér þannig, herra minn: Við eigum aldraðan föður og ungan bróður sem hann gat í elli sinni. Bróðir drengsins er látinn, hann er einn á lífi af börnum móður sinnar og faðir hans elskar hann. 21 Þú sagðir við þjóna þína: Komið með hann til mín svo að ég fái litið hann með eigin augum. 22 Við sögðum þér, herra, að drengurinn mætti ekki yfirgefa föður sinn því að yfirgæfi hann föður sinn mundi það draga hann til dauða. 23 Þá sagðir þú við þjóna þína: Ef yngsti bróðir ykkar kemur ekki hingað með ykkur þá skuluð þið ekki framar fá að sjá auglit mitt. 24 Síðan fórum við heim til þjóns þíns, föður okkar, og sögðum honum hvað þú hefðir sagt. 25 Faðir okkar sagði: Snúið aftur og kaupið okkur dálítið af korni. 26 Við svöruðum: Við getum ekki farið þangað nema yngsti bróðir okkar komi með okkur, þá getum við farið. Við fáum ekki að sjá auglit mannsins ef yngsti bróðir okkar er ekki með í för. 27 Þjónn þinn, faðir okkar, svaraði okkur: Þið vitið að kona mín ól mér tvo syni. 28 Annar þeirra hvarf að heiman frá mér og ég taldi víst að dýr hefðu rifið hann í sig. Ég hef ekki séð hann síðan. 29 Ef þið takið nú líka þennan frá mér og verði hann fyrir slysi, þá munuð þið valda mér slíkri sorg að það mun leiða hærur mínar til heljar. 30 Snúi ég heim til föður míns án þess að drengurinn, sem hann elskar svo mjög, sé með okkur 31 þá mun það leiða hann til dauða þegar hann sér að drengurinn er ekki með okkur. Við hefðum þá valdið honum slíkri sorg að það leiddi hærur hans til heljar. 32 Ég tók ábyrgð á drengnum gagnvart föður mínum og sagði: Komi ég ekki með hann aftur skal ég vera sekur við föður minn alla ævi. 33 Þess vegna bið ég þig um að leyfa mér að verða hér eftir sem þræll herra míns í stað drengsins og að hann fái að snúa heim með bræðrum sínum. 34 Hvernig gæti ég farið heim til föður míns án þess að hafa drenginn með mér? Ég þoli ekki að sjá þá óhamingju koma yfir föður minn.“