Abram og Lot skilja

1 Abram fór nú frá Egyptalandi til Suðurlandsins með konu sína og allt sem hann átti og Lot fór með honum. 2 Var Abram stórauðugur að kvikfé, silfri og gulli. 3 Hann flutti sig í áföngum frá Suðurlandinu og allt til Betel, staðarins þar sem tjald hans hafði áður verið, milli Betel og Aí, 4 þar sem hann hafði áður reist altarið. Þar ákallaði Abram nafn Drottins.
5 Lot, sem fór með Abram, átti einnig sauði, naut og tjöld. 6 En landið gat ekki framfleytt þeim báðum, byggju þeir saman, því að eign þeirra var mikil. Gátu þeir því ekki saman verið. 7 Þá reis deila milli hjarðmanna Abrams og hjarðmanna Lots. – Kanverjar og Peresítar bjuggu þá í landinu. – 8 Abram mælti þá við Lot: „Engin misklíð skal vera milli mín og þín og milli minna hjarðmanna og þinna því að við erum frændur. 9 Liggur ekki allt landið opið fyrir þér? Skildu heldur við mig. Farir þú til vinstri fer ég til hægri og ef þú ferð til hægri fer ég til vinstri.“
10 Þá hóf Lot upp augu sín og sá allt Jórdanarsléttlendið, hversu vatnsríkt það var alla leið til Sóar eins og aldingarður Drottins, eins og Egyptaland. Þetta var áður en Drottinn eyddi Sódómu og Gómorru. 11 Kaus Lot sér allt Jórdanarsléttlendið og flutti sig austur eftir og þannig skildu þeir. 12 Abram bjó í Kanaanslandi en Lot bjó í borgunum á sléttlendinu og sló upp tjöldum sínum í grennd við Sódómu. 13 En íbúar Sódómu voru illir og syndguðu mjög gegn Drottni.
14 Er Lot hafði skilið við Abram sagði Drottinn við Abram: „Hef upp augu þín frá þeim stað þar sem þú býrð og horfðu til norðurs, suðurs, austurs og vesturs. 15 Allt landið, sem þú sérð, mun ég gefa þér og niðjum þínum að eilífu. 16 Ég mun gera niðja þína sem duft jarðar. Geti nokkur talið duftkorn jarðar þá má einnig koma tölu á niðja þína. 17 Tak þig upp og far um landið þvert og endilangt því að þér gef ég það.“
18 Og Abram færði sig með tjöld sín og kom til Mamrelundar í Hebron og settist þar að. Og þar reisti hann Drottni altari.