Freistingar

1 En Jesús sneri aftur frá Jórdan, fullur af heilögum anda. Andinn leiddi hann og í fjörutíu daga var hann í eyðimörkinni 2 þar sem djöfullinn freistaði hans. Ekki neytti hann neins þá daga og er þeir voru liðnir var hann hungraður.
3 En djöfullinn sagði við hann: „Ef þú ert sonur Guðs þá bjóð þú steini þessum að hann verði að brauði.“
4 Og Jesús svaraði honum: „Ritað er: Eigi lifir maðurinn á einu saman brauði.“
5 Þá fór hann með hann upp og sýndi honum á augabragði öll ríki veraldar. 6 Og djöfullinn sagði við Jesú: „Þér mun ég gefa allt þetta veldi og dýrð þess því að mér er það í hendur fengið og ég get gefið það hverjum sem ég vil. 7 Ef þú fellur fram og tilbiður mig skal það allt verða þitt.“
8 Jesús svaraði honum: „Ritað er:
Drottin, Guð þinn, skalt þú tilbiðja
og þjóna honum einum.“
9Þá fór djöfullinn með hann til Jerúsalem, setti hann á brún musterisins og sagði við hann: „Ef þú ert sonur Guðs þá kasta þér hér ofan 10því að ritað er:
Hann mun fela englum sínum að gæta þín
11 og:
þeir munu bera þig á höndum sér,
að þú steytir ekki fót þinn við steini.“
12 Jesús svaraði honum: „Sagt hefur verið: Þú skalt ekki freista Drottins, Guðs þíns.“
13 Þegar djöfullinn hafði gefist upp við að fella hann vék hann frá honum að sinni.

Í Nasaret

14 En Jesús sneri aftur til Galíleu fylltur krafti andans og fóru fregnir af honum um allt nágrennið. 15 Hann kenndi í samkundum þeirra og lofuðu hann allir.
16 Jesús kom til Nasaret, þar sem hann var alinn upp, og fór að vanda sínum á hvíldardegi í samkunduna og stóð upp til að lesa. 17 Var honum fengin bók Jesaja spámanns. Hann lauk upp bókinni og fann staðinn þar sem ritað er:
18Andi Drottins er yfir mér
af því að hann hefur smurt mig.
Hann hefur sent mig til að flytja fátækum gleðilegan boðskap,
boða bandingjum lausn
og blindum sýn,
láta þjáða lausa
19og kunngjöra náðarár Drottins.
20 Síðan lukti Jesús aftur bókinni, fékk hana þjóninum og settist niður en augu allra í samkundunni hvíldu á honum. 21 Hann tók þá að tala til þeirra: „Í dag hefur ræst þessi ritning í áheyrn yðar.“
22 Og allir lofuðu hann og undruðust þau hugnæmu orð sem fram gengu af munni hans og sögðu: „Er hann ekki sonur Jósefs?“
23 En Jesús sagði við fólkið: „Eflaust munuð þér minna mig á orðtakið: Læknir, lækna sjálfan þig! Vér höfum heyrt um allt sem gerst hefur í Kapernaúm. Ger nú hið sama hér í ættborg þinni.“ 24 Enn sagði Jesús: „Sannlega segi ég yður, engum spámanni er vel tekið í landi sínu. 25 En satt segi ég yður að margar voru ekkjur í Ísrael á dögum Elía þegar himinninn var luktur í þrjú ár og sex mánuði og mikið hungur í öllu landinu 26 og þó var Elía til engrar þeirra sendur heldur aðeins til ekkju í Sarepta í Sídonlandi. 27 Og margir voru líkþráir í Ísrael á dögum Elísa spámanns og enginn þeirra var hreinsaður heldur aðeins Naaman Sýrlendingur.“
28 Allir í samkunduhúsinu fylltust reiði er þeir heyrðu þetta, 29 spruttu upp, hröktu hann út úr borginni og fóru með hann fram á brún fjalls þess sem borg þeirra var reist á, til þess að hrinda honum þar ofan. 30 En hann gekk gegnum miðja mannþröngina og fór leiðar sinnar.

Í Kapernaúm

31 Jesús kom nú ofan til Kapernaúm, borgar í Galíleu, og kenndi þeim á hvíldardegi. 32 Urðu menn mjög snortnir af kenningu hans því að vald fylgdi orðum hans.
33 Í samkunduhúsinu var maður nokkur er haldinn var óhreinum, illum anda. Hann æpti hárri röddu: 34 „Hvað vilt þú okkur, Jesús frá Nasaret? Ert þú kominn að tortíma okkur? Ég veit hver þú ert, hinn heilagi Guðs.“
35 Jesús hastaði þá á hann og mælti: „Þegi þú og far út af honum.“ En illi andinn slengdi honum til jarðar og fór út af honum en varð honum ekki að meini.
36 Felmtri sló á alla og sögðu þeir hver við annan: „Hvílík ræða er þetta, hann skipar óhreinum öndum með myndugleik og valdi og þeir fara.“ 37 Og orðstír Jesú barst út til allra staða þar í grennd.

Jesús læknar

38 Úr samkundunni fór Jesús í hús Símonar. En tengdamóðir Símonar var altekin sótthita og báðu þeir hann að hjálpa henni. 39 Jesús gekk að, laut yfir hana og hastaði á sótthitann og fór hann úr henni. En hún reis jafnskjótt á fætur og gekk þeim fyrir beina.
40 Um sólsetur komu allir þeir er höfðu á sínum vegum sjúklinga haldna ýmsum sjúkdómum og færðu þá til Jesú. En hann lagði hendur yfir hvern þeirra og læknaði þá. 41 Þá fóru og illir andar út af mörgum og æptu: „Þú ert sonur Guðs.“ En Jesús hastaði á þá og bannaði þeim að tala því að þeir vissu að hann var Kristur.

Til annarra borga

42 Þegar dagur rann gekk Jesús burt á óbyggðan stað en fólkið leitaði hans og fann hann. Það vildi aftra því að hann færi frá því. 43 En Jesús sagði við það: „Mér ber og að flytja hinum borgunum fagnaðarerindið um Guðs ríki því að til þess var ég sendur.“ 44 Og hann prédikaði í samkundunum í Júdeu.[