Köllun spámannsins

1 Á dánarári Ússía konungs sá ég Drottin sitja í háu og gnæfandi hásæti og slóði skikkju hans fyllti helgidóminn. 2 Serafar stóðu fyrir ofan hann. Hafði hver þeirra sex vængi: með tveimur huldu þeir ásjónu sína, með tveimur huldu þeir fætur sína og með tveimur flugu þeir. 3 Þeir kölluðu hver til annars og sögðu:
„Heilagur, heilagur, heilagur er Drottinn allsherjar,
öll jörðin er full af hans dýrð.“
4Við raust þeirra nötruðu undirstöður þröskuldanna og húsið fylltist af reyk.
5Þá sagði ég:
„Vei mér, það er úti um mig
því að ég er maður með óhreinar varir
og bý meðal fólks með óhreinar varir
en samt hafa augu mín séð konunginn, Drottin allsherjar.“
6 Þá flaug einn serafanna til mín. Hann hélt á glóandi koli sem hann hafði tekið af altarinu með töng. 7 Hann snerti munn minn með kolinu og sagði:
„Þetta hefur snortið varir þínar,
sekt þín er frá þér tekin
og friðþægt er fyrir synd þína.“
8Þá heyrði ég rödd Drottins sem spurði:
„Hvern skal ég senda?
Hver vill reka erindi vort?“
Ég svaraði: „Hér er ég. Send þú mig.“
9Hann sagði: „Far þú og seg þessu fólki:
Hlustið og hlustið en skiljið ekki.
Horfið og horfið en skynjið ekki.
10Sljóvga hjarta þessa fólks,
deyf eyru þess [
og loka augum þess
svo að það sjái ekki með augunum,
heyri ekki með eyrunum
og skilji ekki með hjartanu,
svo að það snúi ekki við og læknist.“
11Þá spurði ég: „Hversu lengi, Drottinn?“
Hann svaraði: „Þar til borgirnar verða eyddar
og enginn býr í þeim
og þar til húsin verða mannlaus
og akurlendið eyðimörk,
12þar til Drottinn hrekur fólkið langt í burt
og eyðingin verður mikil í landinu.
13Og þótt enn sé tíundi hluti eftir
skal honum eytt
eins og rótarstúfur er eftir
þegar eik eða terebintutré hefur verið fellt.
Þannig verður stúfurinn heilagt sæði.“