1Ég er rós í Saron,
lilja í dölunum.
(Hann)
2Sem lilja meðal þyrna
er ástin mín meðal meyjanna.
(Hún)
3Sem eplatré í kjarrviði
ber elskhugi minn af sveinunum.
Í skugga hans uni ég
og ávextir hans eru gómsætir.
4Hann leiddi mig í veisluskála
og tákn ástar hans var yfir mér.
5Nærið mig á rúsínukökum,
styrkið mig með eplum,
ég er máttvana af ást.
6Vinstri hönd þín undir höfði mér,
hin hægri faðmi mig.
7Ég særi yður, Jerúsalemdætur,
við dádýrin, við hindirnar á völlunum:
truflið ekki, vekið ekki ástina
fyrr en hún sjálf vill.
8Elskhugi minn.
Þarna kemur hann.
Stekkur yfir fjöllin,
hleypur yfir hæðirnar.
9Elskhugi minn líkist dádýri
eða hindarkálfi
og þarna stendur hann við húsvegginn,
horfir inn um gluggann,
skyggnist inn um grindurnar.
10Elskhugi minn segir við mig:
(Hann)
Stattu upp, ástin mín fagra, komdu.
11Veturinn er liðinn,
vorregnið að baki.
12Landið blómgast,
tími söngsins er kominn,
kurr turtildúfunnar heyrist
í landi okkar.
13Fíkjutrén bera ávöxt,
ilm leggur af blómstrandi vínviði.
Stattu upp, ástin mín fagra, komdu.
14Dúfan mín í klettaskorum,
í hamrafylgsni,
sýndu mér ásýnd þína,
láttu mig heyra rödd þína;
rödd þín er ljúf og ásýndin yndisleg.
15Veiðið fyrir okkur refina, yrðlingana
sem spilla vínekrunum,
vínekrur vorar eru í blóma.
(Hún)
16Elskhugi minn er minn og ég er hans,
hans sem leikur meðal lilja.
17Þegar kular í dögun
og skuggarnir flýja,
snúðu þá, elskhugi minn,
upp til ilmfjallanna,
líkur dádýri, líkur hindarkálfi.