1Þegar þú situr til borðs með valdhafa
gættu þess þá vel hvern þú hefur fyrir framan þig
2og settu hníf við barka þér sértu gráðugur.
3Láttu þig ekki langa í kræsingar hans
því að þær eru hverful fæða.
4Leitastu ekki við að verða ríkur,
hafðu vit á að gera það ekki.
5Beinir þú augum þínum til auðsins er hann horfinn.
Hann á sér vængi sem örn og hverfur til himins.
6Matastu ekki hjá nískum manni
og láttu þig ekki langa í kræsingar hans.
7Hann er eins og maður sem telur eftir.
„Et og drekk,“ segir hann við þig en hugur fylgir ekki máli.
8Bitanum, sem þú kyngdir, verður þú að spýta upp aftur
og fagurgalanum hefur þú sólundað.
9Talaðu ekki fyrir eyrum heimskingjans
því að hann fyrirlítur skynsemisorð þín.
10Færðu ekki úr stað landamerki ekkjunnar
og gakktu ekki inn á akra munaðarleysingjanna
11því að lausnari þeirra er máttugur,
hann mun flytja mál þeirra gegn þér.
12Snúðu hjarta þínu að umvönduninni
og eyrum þínum að orðum viskunnar.
13Sparaðu ekki aga við hinn unga,
ekki deyr hann þótt þú sláir hann með vendi.
14Þú slærð hann með vendinum
og frelsar líf hans frá helju.
15Sonur minn, verði hjarta þitt viturt,
þá gleðst ég líka í hjarta mínu
16og nýru mín fagna
þegar varir þínar mæla það sem rétt er.
17Öfundaðu ekki syndara í hjarta þínu
en guðhrædda menn ævinlega.
18Þá áttu þér framtíð
og von þín mun aldrei bregðast.
19Hlustaðu, sonur minn, vertu vitur
og beindu hjarta þínu á rétta leið.
20Vertu ekki með drykkjurútum
eða þeim sem háma í sig kjöt
21því að drykkjumenn og mathákar verða snauðir
og víman mun klæða þig í tötra.
22 Hlustaðu á föður þinn sem gat þig
og fyrirlíttu ekki móður þína þegar hún verður gömul.
23 Kauptu sannleika, og seldu hann ekki,
visku, fræðslu og skilning.
24 Faðir réttláts manns fagnar
og sá sem gat vitran son gleðst yfir honum.
25 Faðir þinn og móðir gleðjist
og fagni sú sem fæddi þig.
26 Sonur minn, gefðu mér hjarta þitt
og láttu augu þín gaumgæfa vegu mína.
27 Skækja er djúp gröf
og framandi kona [ þröngur pyttur.
28 Hún liggur í leyni eins og ræningi
og fjölgar hinum ótrúu meðal mannanna.
29 Hver barmar sér? Hver veinar? Hver á í stælum?
Hver kvartar? Hver fær sár að þarflausu? Hver rauð augu?
30 Þeir sem sitja við vín fram á nætur,
þeir sem koma saman til að bergja á vínblöndu.
31 Horfðu ekki á vínið, hve rautt það er,
hvernig það glóir í bikarnum og rennur ljúflega niður.
32 Að síðustu bítur það sem höggormur
og spýtir eitri sem naðra.
33 Augu þín munu sjá kynlega hluti
og munnur þinn mæla fáránleika.
34 Þú verður eins og sá sem liggur í úthafinu miðju,
eins og sá er liggur efst uppi á siglutré.
35 „Þeir slógu mig, ég kenndi ekki til,
þeir börðu mig, ég varð þess ekki var.
Þegar ég vakna af víninu fæ ég mér meira.“