Jakob jarðaður í Hebron

1 Jósef kastaði sér grátandi yfir föður sinn og kyssti hann. 2 Síðan bauð hann læknunum, sem voru í þjónustu hans, að smyrja föður sinn og læknarnir smurðu Ísrael. 3 Það tók fjörutíu daga því að svo langan tíma tekur smurningin. Egyptar syrgðu hann í sjötíu daga.
4 Er sorgardagarnir voru liðnir kom Jósef að máli við hirðmenn faraós og mælti: „Hafi ég fundið náð í augum ykkar þá berið faraó þessi orð mín: 5 Faðir minn tók eið af mér og sagði: Nú mun ég brátt deyja og þú skalt jarða mig í gröfinni sem ég gróf handa mér í Kanaanslandi. Leyfðu mér því að fara og jarða föður minn. Að því búnu skal ég koma aftur.“
6 Faraó lét svara honum þannig: „Farðu og jarðaðu föður þinn eins og hann lét þig vinna eið að.“
7 Jósef hélt þá af stað til að jarða föður sinn. Með honum fóru allir embættismenn faraós, öldungarnir við hirð hans og allir öldungar Egyptalands, 8 öll fjölskylda Jósefs, bræður hans og fjölskylda föður hans. Þeir skildu aðeins börn sín, sauði og nautgripi eftir í Gósenlandi. 9 Hann hafði með sér bæði vagna og riddara, mikið föruneyti.
10 Er þeir komu til Góren-haatad, vestan við Jórdan, héldu þeir mikla og veglega sorgarhátíð og Jósef bauð að faðir hans skyldi harmaður í sjö daga.
11 Þegar íbúar landsins, Kanaanítar, sáu sorgarhátíðina í Góren-haatad sögðu þeir: „Þarna halda Egyptar mikla sorgarhátíð.“ Þess vegna var staðurinn nefndur Abel Mísraím. En staðurinn er vestan við Jórdan.
12 Þannig gerðu synir Jakobs það við föður sinn sem hann hafði fyrir þá lagt. 13 Þeir fluttu hann til Kanaanslands og jörðuðu hann í helli Makpelalands, í hellinum sem Abraham hafði keypt ásamt akrinum fyrir grafreit af Efron Hetíta, gegnt Mamre.
14 Er Jósef hafði jarðað föður sinn fór hann aftur til Egyptalands ásamt bræðrum sínum og öllum sem með honum höfðu farið að jarða föður hans.

Jósef hughreystir bræður sína

15 Eftir andlát föður síns hugsuðu bræður Jósefs: „Vera má að Jósef beri illan hug til okkar og endurgjaldi okkur allt hið illa sem við höfum gert honum.“ 16 Þess vegna sendu þeir Jósef eftirfarandi skilaboð: „Áður en faðir þinn dó bað hann 17 okkur að segja við þig: Fyrirgefðu bræðrum þínum misgjörð þeirra og synd, það illa sem þeir gerðu þér. Þess vegna biðjum við þig að fyrirgefa þjónum þess Guðs, sem faðir þinn dýrkaði, þá synd sem við höfum drýgt.“ Við þessi orð þeirra brast Jósef í grát.
18 Þá komu bræður hans sjálfir og féllu fram fyrir honum og sögðu: „Við erum þrælar þínir.“ 19 En Jósef sagði við þá: „Óttist ekki því að ekki kem ég í Guðs stað. 20 Þið ætluðuð að gera mér illt en Guð sneri því til góðs. Hann vildi gera það sem nú er orðið og þannig varðveita líf margra manna. 21 Verið því óhræddir, ég skal annast ykkur og börn ykkar.“ Síðan hughreysti hann þá og talaði vingjarnlega til þeirra.

Elli Jósefs og andlát

22 Jósef bjó í Egyptalandi ásamt ætt föður síns og varð hundrað og tíu ára. 23 Jósef sá niðja Efraíms í þriðja lið og synir Makírs, sonar Manasse, fæddust á hné Jósefs. 24 Jósef sagði við bræður sína: „Nú mun ég brátt deyja en Guð mun annast ykkur og flytja ykkur úr þessu landi til þess lands sem hann hefur heitið Abraham, Ísak og Jakobi.“ 25 Síðan tók hann eið af Ísraelssonum og mælti: „Guð mun vitja ykkar og þá skuluð þið flytja bein mín héðan.“ 26 Jósef var hundrað og tíu ára þegar hann dó og þeir smurðu hann og lögðu í kistu í Egyptalandi.