Jakob blekkir föður sinn

1 Ísak var nú orðinn gamall og augu hans svo döpruð að hann gat ekki séð. Kallaði hann þá á Esaú, eldri son sinn, og sagði við hann: „Sonur minn.“
Og hann svaraði: „Hér er ég.“
2 Og Ísak sagði: „Ég er orðinn gamall og veit ekki hversu langt ég á eftir ólifað. 3 Taktu nú veiðigögn þín, örvamæli og boga, og farðu á heiðar og veiddu handa mér villibráð. 4 Tilreiddu handa mér eftirlætisrétt minn og færðu mér að eta svo að ég geti blessað þig áður en ég dey.“
5 En Rebekka heyrði á tal þeirra Ísaks og Esaú, sonar hans. Þegar Esaú var farinn á heiðar til að veiða villibráð og koma með hana heim 6 sagði Rebekka við Jakob, son sinn:
„Ég heyrði föður þinn segja við Esaú, bróður þinn: 7 Færðu mér villibráð og tilreiddu mér eftirlætisrétt minn svo að ég geti etið og blessað þig fyrir augliti Drottins áður en ég dey. 8 Hlýddu mér nú, sonur minn, og gerðu sem ég segi þér. 9 Farðu til hjarðarinnar og færðu mér tvo væna kiðlinga og ég mun tilreiða föður þínum ljúffengan rétt sem honum geðjast að. 10 Færðu hann föður þínum til þess að hann blessi þig áður en hann deyr.“
11 Jakob sagði þá við Rebekku, móður sína: „Gáðu að, Esaú, bróðir minn, er loðinn en ég hef mjúka húð. 12 Vera má að faðir minn þreifi á mér og þá mun honum þykja sem ég hafi ætlað að blekkja sig og hef ég þá leitt yfir mig bölvun og ekki blessun.“
13 Móðir hans svaraði honum: „Bölvun þín kæmi yfir mig, sonur minn. Hlýddu mér aðeins. Farðu og sæktu mér kiðlingana.“
14 Fór hann þá og sótti kiðlingana og færði móður sinni og hún tilreiddi ljúffengan rétt sem föður hans geðjaðist að. 15 Og Rebekka tók viðhafnarklæði Esaú, eldri sonar síns, sem hún hafði hjá sér í húsinu, og færði Jakob, yngri son sinn, í þau. 16 Kiðskinnin lét hún um hendur honum og hálsinn þar sem hann var hárlaus, 17 og ljúffenga réttinn, sem hún hafði matreitt, og brauð fékk hún í hendur Jakobi, syni sínum.
18 Jakob gekk inn til föður síns og sagði: „Faðir minn.“
Og hann sagði: „Hér er ég en hver ert þú, sonur minn?“
19 Og Jakob sagði við föður sinn: „Ég er Esaú, frumburður þinn. Ég hef gert eins og þú sagðir mér. Sestu nú upp og et af villibráð minni svo að þú getir blessað mig.“
20 Þá sagði Ísak við son sinn: „Hvernig máttir þú finna nokkuð svo skjótlega, sonur minn?“
Og hann svaraði: „Því að Drottinn, Guð þinn, lét það verða á vegi mínum.“
21 Ísak sagði þá við Jakob: „Komdu nær, sonur minn, að ég megi þreifa á þér og vita hvort þú ert Esaú, sonur minn, eða ekki.“
22 Jakob gekk þá til Ísaks, föður síns, og hann þreifaði á honum og mælti: „Röddin er rödd Jakobs en hendurnar eru hendur Esaú.“
23 En hann bar ekki kennsl á hann því að hendur hans voru loðnar eins og hendur Esaú, bróður hans. Og hann blessaði hann.
24 Og hann sagði: „Ert þú örugglega Esaú, sonur minn?“
Hann svaraði: „Ég er hann.“
25 Þá sagði Ísak: „Færðu mér réttinn, ég ætla að snæða af villibráð sonar míns svo að ég geti blessað þig.“
Og hann færði honum og hann mataðist og hann bar fram vín og hann drakk.
26 Þá sagði Ísak, faðir hans: „Komdu nær, sonur minn, og kysstu mig.“
27 Hann kom nær og minntist við hann en þegar Ísak fann ilminn af klæðum hans blessaði hann hann og sagði:
Sjá, ilmurinn af syni mínum
er eins og ilmur af akri
sem Drottinn hefur blessað.
28 Guð gefi þér
af dögg himins og feiti jarðar
og gnóttir korns og víns.
29 Þjóðir lúti þér
og lýðir þjóni þér.
Drottna þú yfir bræðrum þínum
og synir móður þinnar lúti þér.
Bölvaður sé sá sem þér bölvar
og blessaður sá sem blessar þig.
30 Nú bar svo við er Ísak hafði lokið við að blessa Jakob og hann var rétt genginn út frá föður sínum að Esaú, bróðir hans, kom heim úr veiðiför sinni. 31 Hann matbjó einnig ljúffengan rétt og fór með hann til föður síns og sagði við hann: „Rístu upp, faðir minn, og et villibráð sonar þíns til þess að þú getir blessað mig.“
32 En faðir hans spurði: „Hver ert þú?“
Og hann svaraði: „Ég er sonur þinn, Esaú, frumburður þinn.“
33 Þá tók Ísak að skjálfa af geðshræringu og spurði: „Hver var það þá sem kom úr veiðiför og færði mér villibráð? Ég neytti hennar skömmu áður en þú komst og blessaði hann og hann mun verða blessaður.“
34 Þegar Esaú heyrði orð föður síns hljóðaði hann upp yfir sig beisklega og sagði: „Blessaðu mig einnig, faðir minn.“
35 En hann sagði: „Bróðir þinn hefur komið með svikum og rænt frumburðarrétti þínum.“
36 Þá sagði Esaú: „Réttnefndur er hann Jakob. Tvisvar hefur hann prettað mig. Hann tók frumburðarrétt minn og nú hefur hann tekið blessun mína.“ Þá spurði hann: „Hefur þú enga blessun geymt handa mér?“
37 Ísak svaraði og sagði við Esaú: „Ég hef sett hann höfðingja yfir þig og gefið honum alla bræður sína að þjónum og séð honum fyrir korni og vínberjalegi. Hvað get ég þá gert fyrir þig, sonur minn?“
38 Esaú sagði við föður sinn: „Áttu þá ekki nema þessa einu blessun, faðir minn? Blessaðu mig líka, faðir minn.“
Og Esaú hóf upp raust sína og grét. 39 Þá svaraði Ísak faðir hans og sagði við hann:
Bústaðir þínir skulu verða fjarri frjósemd jarðar
og dögg himinsins að ofan
40 en samt skaltu fá lífsbjörg þína af sverði þínu.
Bróður þínum muntu þjóna
en þú munt rífa þig lausan
og slíta ok hans af hálsi þér.

Flótti Jakobs til Harran

41 Esaú fjandskapaðist við Jakob vegna blessunarinnar sem faðir hans hafði veitt honum og hugsaði með sér: Þeir dagar munu koma að menn syrgja föður minn látinn og mun ég þá drepa Jakob, bróður minn.
42 Þessi orð Esaú, eldri sonar Rebekku, voru sögð móður hans og sendi hún boð og lét kalla Jakob, yngri son sinn, fyrir sig og sagði við hann: „Esaú, bróðir þinn, hyggur á hefndir við þig og ætlar að drepa þig. 43 Farðu nú að ráðum mínum, sonur minn. Taktu þig upp og flýðu til Labans, bróður míns, í Harran. 44 Dveldu hjá honum um hríð uns heift bróður þíns sefast. 45 Þegar bróður þínum er runnin reiðin og hann hefur gleymt því sem þú gerðir á hluta hans, þá mun ég senda eftir þér og láta sækja þig hingað. Hví ætti ég að missa ykkur báða á einum degi?“
46 Við Ísak sagði Rebekka: „Ég hef andstyggð á að lifa vegna dætra Hetítanna. Ef Jakob tæki sér konu af dætrum Hetíta, eins og þessum hérlendu konum – til hvers skyldi ég þá lifa?“