Innrás úr austri

1 Nokkru síðar héldu Móabítar og Ammónítar og ásamt þeim hópur Meúníta gegn Jósafat til að ráðast á hann. 2 Þá komu sendimenn og sögðu: „Mikill her er á leiðinni gegn þér handan yfir vatnið frá Edóm. Nú er hann kominn til Haseson Tamar, það er Engedí.“
3 Jósafat varð skelfingu lostinn og ákvað að leita svara hjá Drottni. Hann gaf fyrirmæli um föstu í öllu Júda. 4 Og Júdamenn söfnuðust saman til þess að leita úrskurðar Drottins. Þeir komu frá öllum borgum í Júda til þess að leita úrskurðar Drottins.
5 Jósafat gekk fram fyrir söfnuð Júdamanna og Jerúsalembúa í húsi Drottins og blasti þá nýi forgarðurinn við honum. 6 Hann bað: „Drottinn, Guð feðra vorra. Ert þú ekki Guð á himnum og ríkir þú ekki yfir öllum konungsríkjum þjóðanna? Máttur og megin eru í hendi þinni og enginn getur veitt þér viðnám. 7 Sviptir þú, Guð vor, ekki fyrri íbúa þessa lands landi sínu vegna lýðs þíns, Ísraels? Gafstu það ekki niðjum Abrahams, vinar þíns, til ævinlegrar eignar? 8 Þeir settust þar að, reistu nafni þínu helgidóm og sögðu: 9 Ef böl kemur yfir oss, sverð, flóð, drepsótt eða hungursneyð, munum vér ganga fram fyrir þetta hús og fram fyrir auglit þitt því að nafn þitt býr í þessu húsi. Vér munum hrópa til þín í neyð vorri og þú munt bænheyra og hjálpa oss. 10 Nú eru Ammónítar, Móabítar og íbúar Seírfjalla komnir hingað. Þú leyfðir Ísraelsmönnum ekki að fara inn í land þeirra þegar þeir komu frá Egyptalandi heldur sneiddu þeir hjá þeim og eyddu þeim ekki. 11 En nú launa þeir fyrir sig með því að koma hingað til þess að hrekja oss af eign þinni sem þú hefur gefið oss. 12 Munt þú, Guð, ekki dæma þá? Vér erum aflvana gegn þessum volduga her sem heldur gegn oss. Vér vitum ekki hvað vér getum gert, þess vegna beinum vér sjónum vorum til þín.“
13 Þegar allir Júdamenn stóðu frammi fyrir Drottni ásamt ungbörnum sínum, konum og sonum, 14 kom andi Drottins yfir Jehasíel mitt í söfnuðinum. Hann var sonur Sakaría Benajasonar, Jeíelssonar, Mattanjasonar og var Levíti af ætt Asafs. 15 Hann sagði: „Takið eftir, allir Júdamenn og Jerúsalembúar og þú, Jósafat konungur. Svo segir Drottinn við ykkur: Óttist ekki. Skelfist ekki þennan mikla her því að það er ekki ykkar að berjast heldur Guðs. 16 Farið á morgun á móti þeim. Þeir munu koma upp stíginn við Sís og þið munuð mæta þeim í dalsmynninu sem snýr að Jerúeleyðimörk. 17 En þið eigið ekki að berjast. Fylkið ykkur, standið og horfið á þegar Drottinn vinnur sigur fyrir ykkur, Júdamenn og Jerúsalembúar. Óttist ekki. Skelfist ekki. Farið á móti þeim á morgun, Drottinn verður með ykkur.“
18 Jósafat laut þá til jarðar fram á ásjónu sína og allir Júdamenn og Jerúsalembúar féllu fram fyrir Drottin og veittu honum lotningu. 19 Því næst risu Levítar af Kahatítaætt og Kóraætt á fætur og lofuðu Drottin, Guð Ísraels, hárri og sterkri röddu.
20 Snemma næsta morgun héldu þeir inn í Tekóaeyðimörk. Þegar þeir lögðu af stað gekk Jósafat fram og sagði: „Hlýðið á mig, Júdamenn og Jerúsalembúar. Treystið Drottni, Guði ykkar, og þið munuð fá staðist. Treystið spámönnum hans og ykkur mun farnast vel.“ 21 Hann ráðgaðist við herinn og fylkti söngvurum Drottins. Þeir gengu síðan á undan hernum, búnir helgum skrúða, lofuðu Drottin og hrópuðu:
Lofið Drottin því að
miskunn hans varir að eilífu.
22 Um leið og þeir lustu upp herópi og hófu lofsönginn lét Drottinn menn ráðast úr launsátri gegn Ammónítum, Móabítum og fjallabúum frá Seír, sem höfðu haldið gegn Júda, og biðu þeir ósigur. 23 En Ammónítar og Móabítar fylktu sér gegn mönnunum frá Seír, helguðu þá banni og tortímdu þeim. Þegar þeir höfðu gereytt mönnunum frá Seír réðust þeir hver gegn öðrum og tortímdu hver öðrum.
24 Þegar Júdamenn komu þangað sem sjá mátti yfir eyðimörkina og lituðust um eftir hinum mikla her lágu aðeins lík hinna föllnu á jörðinni. Enginn hafði komist undan. 25 Því næst kom Jósafat ásamt her sínum til þess að taka herfangið. Þeir fundu mikinn fénað, vörur, klæðnaði og dýrgripi. Þeir tóku svo mikið að þeir gátu ekki borið það. Herfangið var svo mikið að þeir voru þrjá daga að safna því. 26 Á fjórða degi söfnuðust þeir saman í Lofgjörðardal. Þessi staður er nefndur Lofgjörðardalur enn í dag því að þar lofuðu þeir Drottin. 27 Því næst sneru allir mennirnir frá Jerúsalem og Júda, með Jósafat í broddi fylkingar, heim á leið til Jerúsalem, glaðir í bragði, því að Drottinn hafði glatt þá með sigrinum yfir fjandmönnum þeirra. 28 Þegar þeir komu til Jerúsalem og húss Drottins léku þeir á hörpur, gígjur og lúðra.
29 Guð hafði látið skelfingu koma yfir öll önnur konungsríki þegar fréttist að Drottinn hefði barist gegn fjandmönnum Ísraels. 30 Og friður ríkti því í ríki Jósafats og Guð hans veitti honum frið allt um kring.

Ríkisstjórn Jósafats

31 Jósafat ríkti yfir Júda. Hann var þrjátíu og fimm ára þegar hann varð konungur og hann ríkti tuttugu og fimm ár í Jerúsalem. Móðir hans hét Asúba Sílhídóttir. 32 Hann fetaði í fótspor Asa, föður síns, og vék ekki frá þeim. Hann gerði það sem rétt var í augum Drottins. 33 Þó hurfu fórnarhæðirnar ekki og enn beindi þjóðin ekki huga sínum til Guðs feðra sinna. 34 Það sem ósagt er af sögu Jósafats, frá upphafi til enda, er skráð í sögu Jehú Hananísonar sem hefur verið tekin upp í bók Ísraelskonunga.
35 Eftir þetta gerði Jósafat Júdakonungur bandalag við Ahasía Ísraelskonung enda þótt hann breytti óguðlega. 36 Þeir Jósafat gerðu samning um að smíða skip sem áttu að sigla til Tarsis. Þeir létu smíða skipin í Esjon Geber. 37 En Elíeser, sonur Dódava frá Maresa, kom fram sem spámaður gegn Jósafat og sagði: „Drottinn mun brjóta það sem þú hefur látið smíða af því að þú hefur gert bandalag við Ahasía.“ Skipin brotnuðu í spón og komust aldrei til Tarsis.