1Sá sem elskar aga elskar þekkingu
en sá sem hatar umvöndun er heimskur.
2Hinn góði hlýtur velþóknun Drottins
en meinfýsinn mann fyrirdæmir hann.
3Ranglætið veitir engum fótfestu
en réttlætið stendur djúpum rótum.
4Væn kona er kóróna manns síns
en vond kona er sem rotnun í beinum hans.
5Réttlátir hyggja á réttlæti
en ranglátir hafa svik í huga.
6Orð ranglátra eru banvæn
en tunga hinna réttsýnu frelsar þá.
7Ranglátir kollsteypast og hverfa
en hús réttlátra stendur.
8Af vitsmunum sínum hlýtur maðurinn lof
en hinn fláráði verður fyrirlitinn.
9Betra er að vera lítils metinn og eiga þó þræl
en að berast á og skorta brauð.
10Hinn réttláti annast búfé sitt vel
en harðneskja er í hjarta ranglátra.
11Sá sem yrkir land sitt mettast af brauði
en sá sem sækist eftir hégóma er heimskur.
12Hinn rangláti girnist illan feng
en hinn réttláti á sér trygga staðfestu.
13Yfirsjón varanna er ill snara
en hinn réttláti bjargast úr nauðum.
14Ávextir varanna metta mann gæðum
og af handaverkum sínum hlýtur hann umbun.
15Heimskingi telur sig breyta rétt
en vitur maður þiggur ráð.
16Bræði afglapans birtist strax,
greindur maður dylur gremju sína.
17Sannsögult vitni mælir það sem rétt er
en falsvotturinn svik.
18Vanhugsuð orð eru sem sverðalög
en tunga hins vitra græðir.
19Sönn orð standa að eilífu
en lygimál aðeins skamma hríð.
20Svik eru í hjarta hins meinfýsna
en sá gleðst sem stuðlar að friði.
21Hins réttláta bíður ekkert böl
en ógæfan hleðst á hinn rangláta.
22 Lygarar eru Drottni andstyggð
en hinir sannorðu eru yndi hans.
23 Vitur maður dylur þekkingu sína
en heimskinginn flíkar flónsku sinni.
24 Hönd hinna iðnu mun drottna
en hangandi hönd á erfiði í vændum.
25 Hugsýki íþyngir hjartanu,
eitt vingjarnlegt orð gleður það.
26 Hinn réttláti vísar öðrum veginn
en vegur ranglátra leiðir þá í villu.
27 Letin nær ekki bráðinni
en iðnin er dýrmætur auður.
28 Á vegi réttlætisins er líf
en glæpaleiðin liggur í dauðann.