1 Ljóðaljóð Salómons.
(Hún)
2Kysstu mig kossi vara þinna,
atlot þín eru ljúfari en vín.
3Yndislegur ilmur er af smyrslum þínum
og nafn þitt sem dýrasta olía.
Þess vegna elska stúlkurnar þig.
4Dragðu mig með þér, hlaupum.
Konungurinn leiði mig í herbergi sín. [
Gleðjumst og fögnum þér,
lofum ást þína meira en vín;
já, eins og nýtt vín elska þær þig.
5Ég er dökk og yndisleg,
Jerúsalemdætur;
eins og tjöldin hjá Kedar,
eins og tjalddúkarnir hjá Salma.
6Takið ekki til þess að ég er dökkleit,
að sólin hefur brennt mig.
Synir móður minnar reiddust mér
og settu mig til að gæta vínekranna
en vínekru minnar gætti ég ekki.
7Segðu mér, þú sem sál mín elskar,
hvar heldurðu fé þínu til beitar,
hvar hvílist þú um hádegið?
Hví skyldi ég reika um
hjá hjörðum félaga þinna?
(Hann)
8Vitir þú það ekki,
þú fegurst meðal kvenna,
rektu þá slóð hjarðarinnar
og haltu kiðlingum þínum til beitar
hjá tjöldum hirðanna.
9Við hryssu fyrir vagni faraós
líki ég þér, ástin mín.
10Yndislegir eru vangar þínir
undir skrautfléttunum
og háls þinn prýddur gimsteinum.
11Gullfléttur gerum við þér
greyptar á silfurspangir.
(Hún)
12Konungurinn hvílir á hægindi sínu
og ilminn leggur af nardussmyrslum mínum,
13elskhugi minn er myrruknippi
milli brjósta mér,
14hennablóm er elskhugi minn mér,
af vínekrunum í Engedí.
(Hann)
15Hve fögur ertu, ástin mín,
hve fögur,
og augu þín dúfur.
(Hún)
16Hve yndislegur ertu, elskhugi minn,
hve fagur,
og hvíla okkar iðjagræn,
17sedrustrén máttarviðir húss okkar
og kýprustrén þilviðirnir.