Pétur og Jóhannes fyrir ráðinu

1 Meðan þeir Pétur og Jóhannes voru að tala til fólksins komu að þeim prestarnir, varðforingi helgidómsins og saddúkearnir. 2 Þeir voru æfir yfir því að postularnir voru að kenna fólkinu og boða upprisuna frá dauðum í krafti Jesú. 3 Lögðu þeir hendur á þá og hnepptu þá í varðhald til næsta morguns því að kvöld var komið. 4 En mörg þeirra, er heyrt höfðu orðið, tóku trú og tala karlmannanna einna varð um fimm þúsundir.
5 Morguninn eftir komu höfðingjarnir, öldungarnir og fræðimennirnir saman í Jerúsalem. 6 Þar voru Annas, æðsti prestur, Kaífas, Jóhannes, Alexander og allir sem voru af æðstaprestsættum. 7 Þeir létu leiða postulana fram og spurðu þá: „Með hvaða krafti eða í hvers nafni gerðuð þið þetta?“
8 Þá sagði Pétur við þá, fylltur heilögum anda: „Höfðingjar þjóðar okkar og öldungar, 9 með því að við eigum í dag að svara til saka vegna góðverks við sjúkan mann og gera grein fyrir því hvernig hann sé orðinn heill, 10 þá sé ykkur öllum kunnugt og öllum Ísraelslýð að í nafni Jesú Krists frá Nasaret, þess er þið krossfestuð en Guð uppvakti frá dauðum, í hans nafni stendur þessi maður heilbrigður fyrir augum ykkar. 11 Jesús er
steinninn sem þér, húsasmiðirnir, virtuð einskis,
hann er orðinn að hyrningarsteini.
12 Ekki er hjálpræðið í neinum öðrum og ekkert annað nafn er mönnum gefið um víða veröld sem getur frelsað okkur.“
13 Þegar ráðsherrarnir sáu djörfung Péturs og Jóhannesar og skildu að þeir voru ekki lærðir, heldur óbrotnir alþýðumenn, undruðust þeir. Þeir könnuðust og við að þeir höfðu verið með Jesú. 14 Og er þeir sáu manninn, sem læknaður hafði verið, standa hjá þeim máttu þeir ekki í móti mæla. 15 Þeir skipuðu þeim að ganga út frá ráðinu, tóku saman ráð sín og sögðu: 16 „Hvað eigum við að gera við þessa menn? Því að öllum Jerúsalembúum er það ljóst að þeir hafa gert ótvírætt tákn. Við getum ekki neitað því. 17 Þetta má ekki berast frekar út meðal fólksins. Við skulum því hóta þeim hörðu svo að þeir tali aldrei framar í þessu nafni við nokkurn.“
18 Síðan kölluðu þeir þá fyrir sig og skipuðu þeim að hætta með öllu að tala í Jesú nafni. 19 Pétur og Jóhannes svöruðu: „Dæmið sjálfir hvort það sé rétt í augum Guðs að hlýðnast ykkur fremur en honum. 20 Við getum ekki annað en talað það sem við höfum séð og heyrt.“ 21 En þeir ógnuðu þeim enn frekar og slepptu þeim síðan þar sem þeir sáu enga leið vegna fólksins að hegna þeim því allir lofuðu Guð fyrir þennan atburð, 22 en maðurinn, sem læknast hafði með þessu tákni, var yfir fertugt.

Einhuga

23 Er Pétri og Jóhannesi hafði verið sleppt fóru þeir til sinna manna og greindu þeim frá öllu því sem æðstu prestarnir og öldungarnir höfðu talað við þá. 24 Þegar þeir heyrðu það hófu þeir einum huga raust sína til Guðs og sögðu: „Drottinn, þú sem gerðir himin, jörð og haf og allt sem í þeim er, 25 þú sem lést heilagan anda mæla af munni Davíðs, föður vors, þjóns þíns:
Hví geisuðu heiðingjarnir
og hví brugguðu þjóðirnar fánýt ráð?
26 Konungar jarðarinnar risu upp
og höfðingjarnir söfnuðust saman
gegn Drottni og gegn hans Smurða.
27 Því að sannarlega söfnuðust þeir saman í þessari borg, Heródes og Pontíus Pílatus ásamt Gyðingum og heiðingjunum, gegn hinum heilaga þjóni þínum, Jesú, er þú smurðir. 28 Þeir gerðu það sem þú hafðir áður fyrirhugað og ákveðið að gerast skyldi. 29 Og nú, Drottinn, lít á hótanir þeirra og veit þjónum þínum fulla djörfung að tala orð þitt. 30 Rétt þú út hönd þína til að lækna og lát tákn og undur verða fyrir nafn Jesú, þíns heilaga þjóns.“
31 Þegar menn höfðu beðist fyrir hrærðist staðurinn þar sem þeir voru saman komnir og þeir fylltust allir heilögum anda og töluðu orð Guðs af djörfung.
32 En í þeim fjölda, sem trú hafði tekið, var eitt hjarta og ein sál og enginn þeirra taldi neitt vera sitt er hann átti heldur höfðu menn allt sameiginlegt. 33 Postularnir báru vitni um upprisu Drottins Jesú með miklum krafti og mikil náð var yfir þeim öllum. 34 Eigi var heldur neinn þurfandi meðal þeirra því að allir landeigendur og húseigendur seldu eign sína, komu með andvirðið 35 og lögðu fyrir fætur postulanna. Og sérhverjum var úthlutað eftir því sem hann hafði þörf til.
36 Jósef, Levíti frá Kýpur, sem postularnir kölluðu Barnabas, það þýðir huggunarsonur, 37 átti sáðland og seldi, kom með verðið og lagði fyrir fætur postulanna.