Spekin tekur til máls

1Heyr, spekin kallar.
Viskan hefur upp raust sína.
2Uppi á hæðunum, við veginn
og við krossgöturnar stendur hún,
3við hliðin út úr borginni, þar sem gengið er inn,
kallar hún hástöfum:
4Til yðar tala ég, menn,
og rödd minni er beint til mannanna barna.
5Þér óreyndu, lærið hyggindi,
og þér heimskingjar, lærið skynsemi.
6Hlýðið á því að ég boða það sem mikilvægt er
og varir mínar tjá það sem rétt er.
7Sannleikur kemur af munni mínum
og lygi er viðbjóður vörum mínum.
8Réttvísi boða öll orð munns míns,
í þeim er hvorki fals né fláræði.
9Öll eru þau auðskilin hinum skilningsríka
og augljós þeim sem hlotið hefur þekkingu.
10Þiggið leiðsögn mína fremur en silfur
og fræðslu mína fremur en skíragull.
11Viska er betri en perlur,
engir fjársjóðir jafnast á við hana.
12Ég, spekin, dvelst hjá viskunni,
hjá mér býr dómgreind og þekking.
13Að óttast Drottin er að hata hið illa,
hroka og dramb, meinfýsi og ósannsögli hata ég.
14Ráð veiti ég og velgengni,
hjá mér er hyggnin og minn er mátturinn.
15Vegna mín halda konungar völdum
og valdhafar úrskurða það sem rétt er.
16Vegna mín stjórna menn og hljóta mannaforráð,
allir valdsmenn veraldar.
17Ég elska þá sem mig elska
og þeir finna mig sem leita mín.
18Auður og sæmd eru hjá mér,
varanlegir sjóðir og velgengni.
19Ávextir mínir eru betri en gull og gimsteinar
og afrakstur minn betri en hreint silfur.
20Ég geng á götu réttlætisins
og stigum réttsýninnar.
21Ég færi þeim sanna auðlegð sem elska mig
og fylli sjóði þeirra.
22 Drottinn skapaði mig í upphafi,
á undan öðrum verkum sínum, í árdaga.
23 Fyrir óralöngu var ég mynduð,
í upphafi, áður en jörðin varð til.
24 Ég fæddist áður en hafdjúpin urðu til,
þegar engar vatnslindir voru til.
25 Áður en fjöllunum var hleypt niður,
á undan hæðunum fæddist ég,
26 áður en hann skapaði lönd og akra
og fyrstu moldarköggla jarðar.
27 Þegar hann þandi út himininn var ég þar,
þegar hann steypti hvelfingunni yfir hafdjúpin,
28 þegar hann festi upp skýin af mætti sínum
og lét uppsprettur undirdjúpanna streyma fram,
29 þegar hann setti hafinu skorður
til þess að vötnin staðnæmdust þar sem hann bauð,
þegar hann ákvað grundvöll jarðarinnar,
30 þá var ég með í ráðum við hlið honum,
var yndi hans dag hvern
og lék mér fyrir augliti hans alla tíma,
31 ég lék mér í byggðum heimi hans
og fagnaði með mannanna börnum.
32 Hlýðið mér, synir, því að sælir eru þeir
sem halda sig á vegum mínum.
33 Hlustið á hvatningu mína,
svo að þér verðið vitrir, og hafnið henni ekki.
34 Sæll er sá maður sem hlýðir á mig,
kemur daglega að hliðum mínum og dvelst við dyr mínar.
35 Sá sem finnur mig finnur lífið
og öðlast velþóknun Drottins.
36 Sá sem missir mín vinnur sjálfum sér mein.
Þeir sem hata mig elska dauðann.