1Sonur minn, varðveittu orð mín
og hugfestu fyrirmæli mín.
2Varðveittu fyrirmæli mín, því að þá munt þú lifa,
og leiðsögn mína eins og sjáaldur auga þíns.
3Bind þau á fingur þína
og skráðu þau á spjald hjarta þíns.
4Segðu við spekina: „Þú ert systir mín,“
og kallaðu skynsemina vinkonu
5svo að þær varðveiti þig fyrir hinni framandi konu,
hinni blíðmálgu konu.
6Út um gluggann á húsi mínu
skimaði ég milli rimlanna
7og sá þar meðal sveinanna
ungan og vitstola mann.
8Hann kom að götuhorni
og fetaði leiðina að húsi hennar,
9í rökkrinu, að kvöldi dags,
um miðja nótt og í niðdimmu.
10Kona gekk til móts við hann,
klædd sem skækja og undirförul í hjarta,
11eirðarlaus óhemja er hún
og hefst aldrei við heima,
12hún er ýmist á götunum eða á torgunum
og liggur í leyni við hvert horn,
13þrífur í hann og kyssir hann
og segir í blygðunarleysi:
14„Ég átti að færa heillafórn,
í dag hef ég goldið heit mitt.
15Þess vegna fór ég út að finna þig
til þess að leita þín, og hef nú fundið þig.
16Ég hef búið rúm mitt ábreiðum,
marglitum ábreiðum úr egypsku líni.
17Myrru, alóe og kanel
hef ég stökkt á hvílu mína.
18Komdu, við drekkum okkur ástdrukkin,
njótum ásta fram á morgun.
19Maðurinn minn er að heiman,
hann er farinn í langferð.
20Peningapyngjuna tók hann með sér,
hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfyllingu.“
21Hún tælir hann með fortölum
og ginnir hann með blíðmælgi.
22 Hann fer rakleiðis á eftir henni
eins og naut á leið til slátrunar,
eins og hjörtur sem anar í netið
23 uns örin smýgur gegnum lifur hans,
eins og fuglinn hraðar sér í snöruna
og veit ekki að líf hans er í veði.
24 Þér yngismenn, hlýðið því á mig
og gefið gaum að orðum mínum.
25 Láttu ekki hjartað tælast á leið hennar,
villstu ekki inn á götur hennar.
26 Marga hefur hún sært ólífissári
og fórnarlömb hennar eru óteljandi.
27 Hús hennar er helvegur
niður til heimkynna dauðans.