Hjáguðadýrkun

1 Nokkrir af öldungum Ísraels komu einhverju sinni til mín og settust frammi fyrir mér. 2 Þá kom orð Drottins til mín:
3 Mannssonur, þessir menn hafa sett skurðgoð sín ofar öðru í hjarta sér og sett þau fyrir framan sig og það hefur orðið þeim til hrösunar. Á ég þá að leyfa þeim að leita svara hjá mér? 4 Ávarpaðu þá og segðu: Svo segir Drottinn Guð: Ef Ísraelsmaður, sem sett hefur skurðgoð sín ofar öðru í hjarta sér og sett þau fyrir framan sig til hrösunar, kemur til spámanns, þá mun ég sjálfur, Drottinn, láta tilleiðast að svara þrátt fyrir hin mörgu skurðgoð hans. 5 Þannig mun ég grípa hjarta Ísraelsmanna sem hafa fjarlægst mig vegna allra sinna skurðgoða. 6 Segðu því við Ísraelsmenn: Svo segir Drottinn Guð: Snúið við, snúið ykkur frá skurðgoðum ykkar og snúið baki við allri viðurstyggð ykkar. 7 Því að hverjum þeim Ísraelsmanni og hverjum þeim aðkomumanni, sem nýtur verndar í Ísrael, sem hefur fjarlægst mig og hefur sett skurðgoð sín ofar öðru í hjarta sér, sett þau fyrir framan sig sér til hrösunar og kemur síðan til spámanns til að hann leiti svara hjá mér, honum mun ég sjálfur, Drottinn, svara. 8 Ég mun beina augliti mínu gegn þessum manni og gera hann að tákni og víti til varnaðar og loks mun ég uppræta hann úr þjóð minni. Þá munuð þið skilja að ég er Drottinn. 9 En láti spámaðurinn blekkjast til að flytja boðskap hef ég sjálfur, Drottinn, blekkt þann spámann. Ég mun rétta út hönd mína gegn honum og útrýma honum úr þjóð minni, Ísrael, 10 og báðir skulu bera sekt sína: Spámaðurinn er jafnsekur þeim sem leitaði svara hjá honum, 11 svo að Ísraelsmenn villist ekki framar frá mér og saurgi sig ekki oftar á öllum sínum syndum. Þeir skulu vera þjóð mín og ég skal vera Guð þeirra, segir Drottinn Guð.

Sérhver er ábyrgur gerða sinna

12 Orð Drottins kom til mín:
13 Mannssonur, ef eitthvert land syndgar gegn mér með svikum rétti ég út hönd mína gegn því. Ég svipti það öllum birgðum brauðs[ og sendi hungur yfir það og eyði það mönnum og fénaði. 14 Þó að þeir þrír, Nói, Daníel og Job, byggju í því landi myndu þeir aðeins bjarga eigin lífi með réttlæti sínu, segir Drottinn Guð. 15 Ef ég sleppti villidýrum lausum í landinu svo að það eyddist að mönnum og yrði að eyðimörk sem enginn þyrði að fara um vegna villidýranna, 16 jafnvel þótt þessir þrír menn væru þar, svo sannarlega sem ég lifi, segir Drottinn Guð, gætu þeir ekki bjargað sonum sínum og dætrum. Þeir einir mundu bjargast en landið yrði auðn. 17 Eða ef ég sendi sverð gegn þessu landi og segði: Sverð skal fara um landið allt og eyði það mönnum og skepnum. 18 Jafnvel þótt þessir þrír menn væru þar, svo sannarlega sem ég lifi, segir Drottinn Guð, gætu þeir ekki bjargað sonum sínum og dætrum. Þeir einir myndu bjargast.
19 Eða ef ég sendi drepsótt gegn þessu landi og hellti heift minni yfir það með blóði til þess að eyða þar mönnum og skepnum. 20 Jafnvel þótt Nói, Daníel og Job væru þar, svo sannarlega sem ég lifi, segir Drottinn Guð, gætu þeir hvorki bjargað syni né dóttur. Þeir gætu aðeins bjargað sjálfum sér með réttlæti sínu.
21 Því að svo segir Drottinn Guð: Þótt ég sendi fjóra hörðustu refsivendi mína gegn Jerúsalem, sverð, hungur, villidýr og drepsótt, til að eyða í henni mönnum og skepnum 22 verða samt nokkrir í henni sem sleppa. Þeir sem sleppa munu fara með syni sína og dætur þaðan og koma til ykkar. Þegar þið sjáið breytni þeirra og verk munuð þið láta huggast eftir þá ógæfu sem ég sendi yfir Jerúsalem, allt sem ég sendi yfir borgina. 23 Það verður ykkur til huggunar að sjá breytni þeirra og verk. Þá munuð þið skilja að það var ekki að ástæðulausu að ég gerði borginni allt þetta, segir Drottinn Guð.