Formáli

Hér fer á eftir afrit af bréfi frá Jeremía til fanga sem Babýloníukonungur lét flytja í útlegð til Babýlon. Það færir þeim boðskap sem Guð fól Jeremía að flytja.

Löng herleiðing í vændum

1 Sakir þess að þið syndguðuð gegn Guði verðið þið nú fluttir í útlegð til Babýlonar af Nebúkadnesari Babýloníukonungi. 2 Þegar þið komið til Babýlon munuð þið verða þar langa hríð, árafjöld, allt að sjö mannsöldrum. Síðan mun ég leiða ykkur þaðan í friði. 3 Nú munuð þið sjá í Babýlon guði úr silfri, gulli og tré, sem menn bera á herðum sér, og vekja þeir heiðingjunum lotningu. 4 Gætið þess að ykkur farist ekki eins og heiðingjunum og þið fyllist sömu lotningu fyrir þessum goðum 5 þegar þið sjáið mannfjöldann, sem fyrir þeim fer og á eftir þeim gengur, tilbiðja þau. Segið heldur við sjálf ykkur: „Þig ber að tilbiðja, Drottinn.“ 6 Enda fylgir engill minn ykkur og hann verndar ykkur.

Fánýti skurðgoðanna

7 Tunga goðanna er sniðin til af trésmið og sjálf eru goðin þakin gulli og silfri. En ekki mega þau mæla og þau eru tál. 8/9 Menn taka gull og gera kórónur og setja á höfuð goða sinna eins og þau væru skartgjörn mey. Svo ber við að prestarnir ræna goð sín gulli og silfri og nota í eigin þágu 10 og greiða jafnvel musterisskækjum með hluta þess. Þeir búa goðin klæðum eins og þessi goð úr gulli, silfri og tré séu menn. 11 En sjálf geta þau ekki varist ryði og maðki. Þótt þau beri purpuraklæði 12 verður samt að þurrka framan úr þeim rykið úr hofinu sem leggst þykkt á þau. 13 Goðið ber veldissprota líkt og landshöfðingi en getur ekki eytt þeim sem brýtur gegn því. 14 Það hefur rýting í hægri hendi og öxi en getur hvorki varist ófriði né ræningjum. Af þessu er augljóst að ekki eru þetta guðir. Óttist því ekki goðin.
15 Eins og áhald ónýtist við að brotna er því og farið um goð þeirra. 16 Þau eru sett upp í hofunum og augu þeirra fyllast ryki undan fótum þeirra sem inn ganga. 17 Hafi einhver brotið gegn konunginum er höllin læst eftir að sá hefur verið færður þangað til aftöku. Á sama hátt loka prestarnir hofum sínum með hurðum, lásum og slám svo að ræningjar láti ekki greipar sópa um þau. 18 Þeir tendra fleiri ljós fyrir goðin en sjálfa sig þó að goðin geti ekki séð nokkurn skapaðan hlut. 19 Goðin eru lík rafti í húsi. Svokölluð innyfli þeirra eru nöguð af smákvikindum sem skríða úr jörðu og éta þau sjálf upp og klæði þeirra án þess að þau verði þess vör. 20 Reykurinn í hofinu svertir þau í framan. 21 Leðurblökur, svölur og aðrir fuglar setjast á líkama þeirra og höfuð og þá ekki síður kettir. 22 Af þessu megið þið ráða að ekki eru þetta guðir. Óttist því ekki goðin.
23 Þau hafa verið gyllt til skrauts en þau skína ekki nema einhver fægi þau. Þau fundu ekki einu sinni fyrir því að vera brædd í móti. 24 Fyrir þau er goldið of fjár en enginn er þó í þeim andinn. 25 Þar sem þau eru fótalaus verður að bera þau á herðum. Það sýnir mönnum að þau eru einskis nýt. Þjónar þeirra blygðast sín jafnvel 26 fyrir það að þurfa að styðja þau svo að þau falli ekki. Hafi einhver stillt goðinu réttu upp fær það sig ekki hrært af sjálfsdáðum og standi það hallt getur það ekki rétt sig við. Það að færa goðunum fórn er líkt og að gefa dauðum mönnum gjöf. 27 Það sem goðunum er fært að fórn nota prestar þeirra sjálfir. Þeir selja sumt til eigin ábata og annað salta konur þeirra niður. Þær miðla hvorki sjúkum né fátækum neinu. 28 Konur, sem hafa á klæðum eða eru nýstignar upp af sæng, fara höndum um fórnargjafirnar. Þar sem þið sjáið af þessu að þetta eru ekki guðir skuluð þið ekki óttast goðin.
29 Hví skyldi kalla þetta guði? Það eru konur sem bera fram fórnir fyrir þessi goð af silfri, gulli og tré. 30 Í hofum þeirra sitja prestarnir í rifnum klæðum, berhöfðaðir með rakað hár og skegg. 31 Þeir kveina og orga frammi fyrir goðum sínum eins og sumra er háttur við erfidrykkjur. 32 Af klæðum goðanna taka prestarnir í föt á konur sínar og börn. 33 Hvort svo sem þessum goðum er gert gott eða illt geta þau ekki endurgoldið neinum. Þau geta hvorki sett konung til valda né heldur steypt honum af stóli. 34 Þau geta ekki heldur veitt neinum gæði eða gull. Sé þeim heitið einhverju og það ekki efnt geta þau aldrei gengið eftir því. 35 Aldrei geta þau bjargað manni frá dauða og aldrei hrifið veikan úr hendi annars sterkari. 36 Þau munu aldrei geta gefið blindum manni sjónina aftur og manni í nauðum bjarga þau aldrei. 37 Aldrei miskunna þau sig yfir ekkjur og munaðarleysingjum gera þau aldrei gott. 38 Þessir gull- og silfurbúnu drumbar eru líkastir steinum sem teknir eru úr fjalli. Þeir sem þjóna þeim munu verða til skammar. 39 Hvernig má þá álíta þetta guði eða kalla þetta guði?

Fásinna sú að tilbiðja skurðgoð

40 Auk þessa vanvirða Kaldearnir sjálfir goðin. Sjái þeir mállausan mann koma þeir með Bel og biðja hann að veita hinum mállausa málið rétt eins og Bel geti skilið nokkuð. 41 Jafnvel þótt þeir sjálfir komist að raun um að goðin eru einskis megnug geta þeir ekki snúið baki við þeim. Slíkir heimskingjar eru þeir. 42 Einnig sitja konur á götum úti og hafa hnýtt um sig linda og brenna klíð sem reykelsi. 43 Þegar vegfarandi hefur leitt einhverja þeirra á brott og lagst með henni hæðir hún konuna næst sér fyrir að hafa ekki gengið eins í augu mannsins og hún sjálf og fengið linda sinn slitinn af. 44 Allt sem gert er í þágu þessara goða er tál. Hvernig má þá álíta þau guði eða kalla þetta guði?
45 Trésmiðir og gullsmiðir smíðuðu goðin og aldrei verða þau neitt annað en það sem smiðirnir vildu að þau yrðu. 46 Jafnvel þeir sem smíða þau lifa skamma hríð. 47 Hvernig á þá það sem þeir láta eftir sig af handaverkum að vera guðir? Þeir láta niðjum sínum eftir tál og smán. 48 Beri svo ófrið eða voða að höndum velta prestarnir því fyrir sér hvar þeir geti falið sig og goðin. 49 Hvernig getur þá hjá því farið að menn skilji að ekki eru þetta guðir sem geta ekki bjargað sjálfum sér frá styrjöld eða voða? 50 Þar sem goðin eru úr silfur- og gullbúnu tré mun það einhvern tíma opinberast að þetta er tál. Öllum þjóðum og konungum mun verða augljóst að ekki eru þetta guðir heldur handaverk manna sem hafa engan guðlegan kraft. 51 Ætti þá ekki öllum að skiljast að ekki eru þetta guðir?
52 Ekki koma þau konungi til valda né heldur gefa þau mönnunum regn. 53 Enn síður skera þau úr málum manna eða vernda þann sem misrétti er beittur enda máttvana með öllu. 54 Þau eru líkust krákum sem flögra milli himins og jarðar. Þegar eldur brýst út í hofi þessara gull- og silfurbúnu tréguða þá bjarga prestar þeirra sér á flótta. Sjálfir brenna þeir upp í miðju eins og raftar. 55 Goðin geta hvorki reist rönd við konungi né óvinum. 56 Hvernig má þá álíta eða staðhæfa að þetta séu guðir?
Ekki geta þessir gylltu og silfruðu tréguðir heldur varið sig fyrir þjófum og ræningjum. 57 Sá sem nær þeim á sitt vald getur tekið gullið og silfrið utan af þeim og klæðin sem þeir voru sveipaðir og haft á brott með sér án þess að goðin geti gert neitt sjálfum sér til bjargar. 58 Konungur, sem sýnir dug sinn, eða húsgagn, sem er nytsamt eiganda sínum, eru því gagnlegri en þessir falsguðir. Hurð á húsi, sem verndar það sem er innan stokks, er nýtari þessum falsguðum og trésúla í konungshöll er hagnýtari en þessir falsguðir. 59 Sól, máni og stjörnur, sem skína, hlýða þegar þær eru sendar til að gera gagn. 60 Sama máli gegnir um eldinguna, sem víða sér til þegar hún leiftrar, og vindinn sem blæs um öll lönd. 61 Einnig halda skýin um heimsbyggð alla þegar Guð býður þeim það. 62 Svo er og um eldinn sem að ofan er sendur til að eyða fjöllum og skógum. Hann gerir það sem boðið er. Ekki jafnast falsguðirnir á við þetta, hvorki að útliti né mætti. 63 Þess vegna skyldi hvorki telja þá né heldur kalla þá guði, svo máttvana sem þeir eru að fella dóma eða gera mönnum gott. 64 Þar sem ykkur er nú ljóst orðið að þeir eru ekki guðir skuluð þið ekki óttast þá.
65 Goðin geta hvorki bannfært konunga né blessað. 66 Þau geta ekki heldur birt þjóðum tákn á himni. Þau skína hvorki sem sólin né heldur lýsa þau sem máninn. 67 Villidýrin eru þeim fremri því að þau geta flúið í fylgsni sér til bjargar. 68 Af engu verður séð að goðin séu guðir. Óttist því ekki goðin.
69 Þessir gull- og silfurbúnu tréguðir Kaldea verja ekkert fremur en fuglahræða í melónugarði. 70 Þeir líkjast þyrnirunna í aldingarði, sem allir fuglar setjast í, þessir gylltu og silfurslegnu tréguðir þeirra og minna á lík sem varpað er út í myrkur. 71 Þið munuð sjá að þeir eru ekki guðir þegar purpuralit línklæðin, sem þeir bera, fúna. Að lokum verða þeir sjálfir étnir upp öllu landinu til skammar.
72 Sá sem er réttlátur og aðhyllist ekki hjáguði er meira verður en goðin og honum verður ekki álasað.