2.1   Börnin mín:  Höfundur notar orðið „börn“ um alla þá, sem fylgja Jesú, sama á hvaða aldri þeir eru.

2.1 syndga:  Sjá athugagrein við 1.7.

2.2  Hann er friðþæging fyrir syndir okkar:  Sjá athugagrein við 1.7.  Blóð Jesú afmáði  syndina sem skilur að Guð og mann og var sáttafórn þeim, sem trúa og treysta á hann.

2.7  nýtt boðorð:  Það er boðorðið, sem Jesús gaf lærisveinum sínum í Jóh 13.34,35. Það sama boðorð er að finna í lögmáli Móse:  „Þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig“ (3Mós 19.18).

2.10  leitt geti hann til falls: Eða „leitt geti til falls.“

2.12  Guð hefur fyrirgefið ykkur syndir ykkar: Sjá athugagrein  við 1.7.

2.13 hann sem er frá upphafi:  Orðið, sem var í upphafi hjá Guði,  Jesús Kristur (sjá athugagreinar við 1.1).

2.14  föðurinn:  Sjá athugagrein við 1.2.

2.15  heiminn: Orðið „heimurinn“ kemur mjög oft fyrir í Jóhannesarguðspjalli. Það á þó yfirleitt ekki við sköpunina alla, heldur veröld mannanna og verk þeirra, sem einatt stjórnast af illum öflum (Jóh 8.23).  Í þessum versum eru girndir og oflæti vegna eigna sagðar vera frá heiminum (2.16). Sá skilningur, að „þessi heimur“ væri uppspretta hins illa, var ekki fjarri heimspeki villukennenda (sjá athuagrein við 1.10).

2.17sá sem gerir Guðs vilja varir að eilífu:  Sjá athugagrein við 1.2 (lífið eilífa).  Þetta fyrirheiti mun rætast á þeim, sem hlýðir Guði staðfastlega.

2.18 hin  síðasta stund…andkristur:   Með „hinni síðustu stund“ er trúlega átt við dagana á undan endi veraldar, eða hinn efsta dag þegar Guð mun dæma heiminn.  Á þeim dögum verður mikið um falsspámenn og villukenningar (sjá og 2Pét 3.3; 2Þess 2.1-12;  2Tím 3.1-9; 4.3,4).

„Andkristur“ (á grísku antichristos)  er andstæðingur Krists.  Kenningum hans er jafnað við kenningar þeirra óvina Krists, sem þegar eru komnir fram (2.19; sjá athugagrein við1.10).  Þetta heiti er einungis að finna í Jóhannesarbréfunum þremur (1Jóh 2.18,22;  4.3; 2Jóh 7), en sjá þó jafnframt 2Þess 2.1-12 og Opb 12.-14.

2.19 Þeir komu úr okkar hópi:  Þeir, sem áður höfðu fylgt Kristi dyggilega, en voru nú fallnir frá og orðnir óvinir hans. Þeir neituðu því, að Jesús hefði verið Kristur, hinn útvaldi Drottins (2.22).  Þeir kunna og að hafa haldið því fram, að þeim væri ómögulegt að syndga (sjá athugagrein við 1.10) og sömuleiðis staðhæft, að Jesús hefði ekki verið í venjulegum mannslíkama (4.2).

2.20  Hinn heilagi:  Sjá athugagrein við 1.3 (Jesú Krist).  Merkingin í orðinu „heilagur“ er „frátekinn til þjónustu við Drottin.“

2.20 smurt ykkur:  Þegar beðið var fyrir sjúkum var olífuolíu hellt yfir höfuð þeim  (Jak 5.14) og var það kallað „smurning.“  Þá var og til siðs að smyrja skírnarþega.  Við skírnina öðluðust menn, þá sem nú, fyrirgefningu syndanna, líf og sáluhjálp (sjá 2.27).

2.21 sannleikann:   Sjá athugagrein við 1.6.

2.22 föðurnum og syninum:  Sjá athugagreinar við 1.2 (föðurnum) og 1.3 (son hans).

2.24  stöðug í samfélagi við soninn og föðurinn:  Sá, sem er „stöðugur“ í samfélagi við föðurinn og soninn, biður þess að sannleikur Guðs stjórni ávallt bæði huga sínum og hönd.  Hann játar líka, að Jesús sé sonur Guðs (4.15).

2.25  Hið eilífa líf:  Sjá athugagrein við 1.2.

2.26  þá sem eru að leiða ykkur afvega:  Sjá athugagreinar við 1.10 og 2.19.

2.27 Andinn, sem Kristur smurði ykkur með:  Sjá athugagrein við 2.20 (smurt ykkur).  Með hjálp andans þjóna menn hver öðrum í söfnuðinum og breiða út fagnaðarerindið um Jesú (sjá 1Kor 12.1-11).  Sjá og „Heilagur andi“.

2.28 börnin mín:  Sjá athugagrein við 2.1.