Viska er á vörum hyggins manns
en á baki hins óvitra dynur vöndurinn.
Vitrir menn geyma þekkingu sína
en orð afglapans boða bráða glötun.
Auður ríks manns er honum öflugt vígi
en fátækt hinna snauðu verður þeim að falli.
Eljusemi hins réttláta verður til lífs
en gróði hins rangláta til syndar.
Sá fer leið lífsins sem hlítir leiðsögn
en sá villist af leið sem hafnar umvöndun.
Sá sem leynir hatri er hræsnari,
sá sem dreifir hviksögum er heimskingi.
Málæðinu fylgja yfirsjónir
en sá breytir hyggilega sem hefur taumhald á tungu sinni.
Tunga hins réttláta er hreint silfur,
vit hins óguðlega er lítils virði.
Orð hins réttláta eru margra framfæri
en afglaparnir deyja úr fákænsku.
Blessun Drottins auðgar
og erfiði mannsins bætir engu við hana.
Heimskingjanum er ósóminn ánægja
en viskan er hyggnum manni gleði.
Það sem hinn óguðlegi óttast kemur yfir hann
en réttlátum verður að von sinni.
Stormur feykir burt hinum rangláta
en hinn réttláti stendur á ævarandi grunni.
Það sem tönnunum er vínsýra og augunum reykur,
það er letinginn þeim sem fela honum erindi.
Ótti Drottins lengir lífdagana
en æviár ranglátra verða stytt.
Eftirvænting réttlátra endar í gleði
en vonir ranglátra rætast ekki.
Vegur Drottins er athvarf vammlausum
en illvirkjum tortíming.
Hinum réttláta verður ekki þokað
og hinir óguðlegu munu ekki byggja landið.
Af munni hins réttláta streymir viska
en lygatungan verður skorin burt.
Varir hins réttláta vita hvað geðfellt er
en munnur óguðlegra er flærðin ein.
