Davíðssálmur.
Drottinn er ljós mitt og fulltingi,
hvern ætti ég að óttast?
Drottinn er vígi lífs míns,
hvern ætti ég að hræðast?
Þegar illvirkjar þrengja að mér
til þess að gleypa mig
verða það andstæðingar mínir og óvinir
sem hrasa og falla.
Þó að her setjist um mig
óttast hjarta mitt ekki,
þó að stríð brjótist út gegn mér
er ég samt öruggur.
Eins hef ég beðið Drottin,
það eitt þrái ég,
að ég fái að dveljast í húsi Drottins
alla ævidaga mína
til þess að horfa á yndisleik Drottins
og leita svara í musteri hans.
Því að hann geymir mig í skjóli sínu
á óheilladeginum,
hylur mig í fylgsnum tjalds síns
og lyftir mér upp á klett.
Nú ber ég höfuðið hátt
gagnvart óvinum mínum umhverfis mig,
með fögnuði færi ég fórnir í tjaldi hans,
syng og leik Drottni.
