Júdas, þjónn Jesú Krists, bróðir Jakobs, heilsar þeim sem Guð faðir elskar og hefur kallað og Jesús Kristur varðveitir.
Miskunn, friður og kærleiki margfaldist með ykkur.
Þið elskuðu, mér var það ríkt í huga að rita ykkur um sameiginlegt hjálpræði okkar. En nú kemst ég ekki hjá því að skrifa og hvetja ykkur til að berjast fyrir þeirri trú sem heilögum hefur í eitt skipti fyrir öll verið í hendur seld. Nokkrir menn hafa laumast inn í söfnuðinn. Það eru óguðlegir menn sem misnota náð Guðs okkar til taumleysis og afneita okkar eina lávarði og Drottni, Jesú Kristi. Fyrir löngu var ritað um þann dóm sem biði þeirra. Ég vil minna ykkur á, þótt þið vitið það allt, að Drottinn frelsaði lýðinn úr Egyptalandi en tortímdi samt síðar þeim sem ekki trúðu. Minnist englanna sem ekki gættu tignar sinnar heldur yfirgáfu eigin bústað. Guð hefur geymt þá í myrkri í ævarandi fjötrum til dómsins á deginum mikla. Gleymið ekki heldur Sódómu og Gómorru og borgunum umhverfis þær sem drýgt höfðu saurlifnað, á líkan hátt og englarnir, og stunduðu óleyfilegt kynlíf. Guð setti þær til viðvörunar og refsaði þeim með eilífum eldi.
Á sama hátt saurga og þessir draumvilltu menn líkamann, meta að engu drottinvald og lastmæla himnaverum. Eigi dirfðist einu sinni höfuðengillinn Mikael að saka djöfulinn um guðlast, er hann átti í orðadeilu við hann um líkama Móse, heldur sagði: „Drottinn refsi þér!“ En þessir menn lastmæla öllu því sem þeir þekkja ekki en það sem þeir skilja af eðlisávísun sinni eins og skynlausar skepnur verður þeim til falls. Vei þeim, því að þessir menn hafa gengið á vegi Kains og sökkt sér í villu Bíleams af gróðafíkn, gert uppreisn gegn Guði eins og Kóra og tortímst. Þeir eru smánarblettur á kærleiksmáltíðum ykkar er þeir sitja að veislum með ykkur og háma í sig blygðunarlaust og hugsa aðeins um eigin hag. Þeir eru eins og vatnslaus ský sem rekast fyrir vindum, eins og tré sem bera ekki ávöxt að hausti, steindauð og rifin upp með rótum. Þeir eru eins og ofsalegar hafsbylgjur sem freyða eigin smánarverkum og stjörnur sem farið hafa út af braut sinni og eiga dýpsta myrkur í vændum til eilífðar.
