Ljóð. Davíðssálmur.
Hjarta mitt er stöðugt, ó Guð,
ég vil syngja og leika.
Vakna þú, sál mín,
vakna þú, harpa og gígja,
ég ætla að vekja morgunroðann.
Ég lofa þig meðal lýðanna, Drottinn,
vegsama þig meðal þjóðanna
því að miskunn þín nær til himna
og trúfesti þín til skýjanna.
Hef þig hátt yfir himininn, Guð,
dýrð þín breiðist yfir gjörvalla jörðina.
Hjálpa þú með hægri hendi þinni og bænheyr mig
til þess að þeir sem þú elskar megi frelsast.
Guð hefur sagt í helgidómi sínum:
„Ég vil fagna sigri, ég vil skipta Síkem,
mæla Súkkótdalinn.
Ég á Gíleað og ég á Manasse,
Efraím er hjálmurinn á höfði mér,
Júda veldissproti minn.
Móab er handlaug mín,
ég fleygi skóm mínum á Edóm,
ég hrósa sigri yfir Filisteu.“
Hver leiðir mig til virkisborgarinnar,
hver fer með mig til Edóms?
Hefur þú eigi útskúfað oss, Guð,
og ferð eigi út með hersveitum vorum?
Veit oss lið gegn fjandmönnunum
því að hjálp manna er einskis nýt.
Með Guðs hjálp munum vér vinna afrek
og hann mun troða óvini vora fótum.
