Þegar Jesús hafði þetta mælt fór hann út með lærisveinum sínum og yfir um lækinn Kedron. Þar var grasgarður sem Jesús gekk inn í og lærisveinar hans. Júdas, sem sveik hann, þekkti líka þennan stað því Jesús og lærisveinar hans höfðu oft komið þar saman. Júdas tók með sér flokk hermanna og verði frá æðstu prestum og faríseum. Þeir koma þar með blysum, lömpum og vopnum. Jesús vissi allt sem yfir hann mundi koma, gekk fram og sagði við þá: „Að hverjum leitið þið?“
Þeir svöruðu honum: „Að Jesú frá Nasaret.“
Hann segir við þá: „Ég er hann.“
En Júdas, sem sveik hann, stóð líka hjá þeim. Þegar Jesús sagði við þá: „Ég er hann,“ hopuðu þeir á hæl og féllu til jarðar. Þá spurði hann þá aftur: „Að hverjum leitið þið?“
Þeir svöruðu: „Að Jesú frá Nasaret.“
Jesús mælti: „Ég sagði ykkur að ég væri hann. Ef þið leitið mín þá lofið þessum að fara.“ Þannig rættist orð hans er hann hafði mælt: „Engum glataði ég af þeim sem þú gafst mér.“
Símon Pétur hafði sverð, brá því og hjó til þjóns æðsta prestsins og sneið af honum hægra eyrað. Þjónninn hét Malkus. Þá sagði Jesús við Pétur: „Slíðra þú sverð þitt. Á ég ekki að drekka kaleikinn sem faðirinn hefur fengið mér?“
Hermennirnir, foringinn og varðmenn Gyðinga tóku nú Jesú höndum, bundu hann og færðu hann fyrst til Annasar. Hann var tengdafaðir Kaífasar sem var æðsti prestur það ár. En Kaífas var sá sem hafði gefið Gyðingum það ráð að betra væri að einn maður dæi fyrir lýðinn.
