Ég vil ekki, systkin, að ykkur skuli vera ókunnugt um það að forfeður okkar voru allir undir skýinu og gengu allir yfir hafið. Allir voru þeir skírðir í skýinu og hafinu til fylgdar við Móse. Allir neyttu hinnar sömu andlegu fæðu og drukku hinn sama andlega drykk. Þeir drukku af hinum andlega kletti sem fylgdi þeim. Kletturinn var Kristur. Samt voru fæstir þeirra þóknanlegir Guði enda féllu þeir í eyðimörkinni.
Þetta hefur gerst okkur til viðvörunar til þess að við verðum ekki sólgin í það sem illt er eins og þeir. Tilbiðjið ekki skurðgoð eins og nokkrir þeirra. Ritað er: „Lýðurinn settist niður til að eta og drekka og stóð upp til að skemmta sér.“ Drýgjum ekki heldur hór eins og sumir þeirra, og tuttugu og þrjár þúsundir féllu á einum degi. Freistum ekki heldur Drottins eins og sumir þeirra, og biðu bana af höggormum. Möglið ekki heldur eins og nokkrir þeirra. Eyðandinn fyrirfór þeim.
Allt þetta kom yfir þá sem fyrirboði og það er ritað til viðvörunar okkur sem endir aldanna er kominn yfir. Sá er hyggst standa gæti því vel að sér að hann falli ekki. Þið hafið ekki reynt nema það sem menn geta þolað. Guð er trúr og lætur ekki reyna ykkur um megn fram heldur mun hann, þegar hann reynir ykkur, einnig sjá um að þið fáið staðist.
Forðist þess vegna skurðgoðadýrkun, mín elskuðu. Ég tala til ykkar sem skynsamra manna. Metið sjálf það sem ég segi. Bikar blessunarinnar sem vér blessum, er hann ekki samfélag um blóð Krists? Og brauðið sem vér brjótum, er það ekki samfélag um líkama Krists? Af því að brauðið er eitt, erum vér hin mörgu einn líkami því að vér eigum öll hlutdeild í hinu eina brauði.
Lítið á Ísraelsmenn. Taka þeir sem eta fórnarkjötið ekki þátt í altarisþjónustunni?
